Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

Βλέποντας Φωτογραφικά. Εισαγωγή στην φωτογραφία τοπίου.

*Το ξέρω ότι το έχετε ξαναδιαβάσει αλλά η προσπάθεια αυτή που γίνεται χρειάζεται μια αρχή και η εισαγωγή αυτή είναι απαραίτητη. Όσοι το έχετε διαβάσει προχωρήστε αν θέλετε στις ασκήσεις. Οι υπόλοιποι ας ρίξουν μια ματιά.*

Δεν θέλω να ξεκινήσω με το να αναφέρομαι σε λάθη που κάνουμε κατά την διάρκεια μιας λήψης ενός τοπίου αλλά είναι επιτακτική ανάγκη μιας και είναι και το σημαντικότερο ατόπημα που κάνουμε σαν νέοι φωτογράφοι. Και το λάθος αυτό είναι ο τρόπος με τον οποίο κοιτάμε. Με το να λέω κοιτάμε εννοώ το να κοιτάμε φωτογραφικά ή το να κοιτάμε όπως κοιτάει και μια φωτογραφική μηχανή τον κόσμο. Προσωπικά πιστεύω ότι μια φωτογραφία δεν μπορεί να παρθεί αν δεν την έχω φανταστεί στο μυαλό μου με τον τρόπο που θα την δει και η φωτογραφική μου. Πρέπει πρώτα να παρουσιαστεί η ευκαιρία μπροστά μου, να φανταστώ πως θα είναι το αποτέλεσμα μέσα από τα μάτια της μηχανής μου και μετά να ξεκινήσω την διαδικασία του στησίματος και της σύνθεσης. Είναι κάτι το οποίο φαίνεται αυτονόητο αλλά στην ουσία δεν είναι. Έχω συναντήσει πολλούς φωτογράφους ερασιτέχνες σαν και μένα αλλά και επαγγελματίες οι οποίοι φωτογραφίζουν αδιακρίτως ευχόμενοι να εμφανιστεί μια καλή φωτογραφία το απόγευμα που θα γυρίσουν σπίτι τους και θα επανεξετάσουν τους κόπους τους στην οθόνη του υπολογιστή τους. Δυστυχώς όμως η μέθοδος αυτή επιφέρει πολύ συχνά την απογοήτευση. Μην με παρεξηγείτε δεν είμαι εναντίον της πρακτικής του να τραβάει κάποιος πολλές φωτογραφίες, η άποψη μου δεν βασίζεται στο πλήθος των φωτογραφιών που παίρνει κανένας αλλά στο γιατί, στο πως, καθώς και στο κατά πόσο τα βιώματα κατά την λήψη μεταφέρονται και επηρεάζουν τον δισδιάστατο κόσμο της φωτογραφίας που αποτυπώνεται.

Η φωτογραφική μηχανή είναι ένα εργαλείο και όπως όλα τα εργαλεία έτσι και αυτό πρέπει να μάθουμε να το χρησιμοποιούμε σωστά για να έχουμε καλά αποτελέσματα. Δεν είναι τέλειο, έχει τα πλεονεκτήματά του αλλά και μειονεκτήματα, το ανθρώπινο μυαλό όμως με τα μάτια σαν απόληξή του έχει την δυνατότητα να εκμεταλλευτεί και τις δυνάμεις αλλά και τις αδυναμίες στο έπακρο. Πρώτα από όλα όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ένα πράγμα μέσα μας. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπει το μάτι τον κόσμο είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με τον τρόπο τον οποίο τον βλέπει η φωτογραφική μας μηχανή. Από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που θα κοιμηθούμε το μυαλό μας βάζει τον κόσμο σε τάξη μέσα από συνεχόμενες εικόνες που λαμβάνει από τα μάτια μας και μόνο για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε φορά σε αυτό το σύντομο πετάρισμα των βλεφάρων μας χάνουμε την επαφή, στιγμή την οποία το μυαλό μας απορρίπτει άμεσα και συνεχίζει την καταγραφή αλλεπάλληλων εικόνων όταν τα μάτια ξανανοίξουν. Αντίθετα η φωτογραφική μηχανή είναι ένα εργαλείο που ζει στο σκοτάδι και μόνο για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου επικοινωνεί με τον έξω κόσμο για να καταγράψει τις πληροφορίες που περνάν μέσα από τον φακό. Έτσι για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια φωτογραφία θα πρέπει πρώτα να μάθουμε να βλέπουμε φωτογραφικά.

Φανταστείτε ότι περπατάμε σε ένα μονοπάτι από ένα καταπράσινο λιβάδι, το ανοιξιάτικο αεράκι μας χαϊδεύει απαλά και τα σύννεφα προσθέτουν όμορφες πινελιές στο μπλε του ουρανού, όλα είναι ήσυχα εκτός από ένα απαλό θρόισμα που ακούγεται καθώς ο άνεμος περνάει από μερικά διάσπαρτα δέντρα. Η ψυχική μας διάθεση είναι ανεβασμένη και αυτό μας κάνει να θέλουμε να αποτυπώσουμε την στιγμή για να την πάρουμε μαζί μας για πάντα. Όταν συνθέτουμε την φωτογραφία μας πρέπει να θυμόμαστε καλά ότι μόνο το οπτικό μέρος από όλα αυτά που αισθανόμαστε αυτή την στιγμή μπορεί να αποτυπωθεί από την μηχανή και εφ’ όσον η ψυχική μας ευφορία δημιουργήθηκε και από τις πέντε αισθήσεις εάν θέλουμε να κοιτάμε την φωτογραφία 20 χρόνια αργότερα και να αισθανόμαστε το ίδιο θα πρέπει να καταφέρουμε να μετατρέψουμε τις τέσσερις άλλες αισθήσεις μας σε οπτικό υλικό. Πράγμα δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Δεν είναι κάτι που μαθαίνεται αμέσως ούτε κανένας έχει γεννηθεί με αυτό το χάρισμα είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με πολύ εξάσκηση, υπομονή και την διάθεση για μάθηση. Αυτό το άρθρο δεν είναι παρά μια εισαγωγή και υλικό για σκέψη. Τα συστατικά για να επιτύχουμε τον σκοπό μας είναι το να μάθουμε να συνθέτουμε σωστά, το να χρησιμοποιούμε τον κατάλληλο φακό για την σύνθεση που επιλέξαμε, πώς να έχουμε το κατάλληλο φως για την συγκεκριμένη φωτογραφία και πώς να εκθέσουμε σωστά ώστε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Κωνσταντίνος Βασιλάκης

_{Επόμενο άρθρο θα είναι για το πώς να συνθέτουμε και μερικοί κανόνες σύνθεσης που θα μας βοηθήσουν να ξεκινήσουμε.}

ΑΣΚΗΣΕΙΣ:

1.
Βαθμός δυσκολίας: Εύκολη
Παίρνουμε ένα άδειο ρολό χαρτί και καλύπτουμε τις τρύπες από πάνω και από κάτω αφού πρώτα ανοίξουμε δύο τρύπες στο κέντρο από κάθε τάπα διαμέτρου 5mm. με αυτό τον τρόπο μπορούμε να απομονώσουμε χρώματα για να τα βλέπουμε αυτούσια και όχι σε σχέση με τα διπλανά τους. Διαλέγουμε μια έγχρωμη επιφάνεια (ενός χρώματος) και το ιδανικό είναι η μισή φωτισμένη η μισή στην σκιά. Κοιτάμε μέσα από την τρύπα στην φωτισμένη μεριά και μετά στην υπο σκιά και βλέπουμε πόσο διαφορετικό φαίνεται το χρώμα. Είναι ένα πρακτικό εργαλείο αν και όχι τόσο ανθεκτικό που μπορούμε ν κουβαλάμε μαζί μας έτσι ώστε να παρατηρούμε τις μεταβολές των χρωμάτων ανάλογα με τις μεταβολές του φωτός.

Σημείωση : Αντίθετα με το μάτι η μηχανή καταλαβαίνει αυστηρά μήκη κύματος ενώ το μάτι αντιλαμβάνεται τα χρώματα πάντα σε σχέση με το τι βρίσκεται δίπλα τους. Γνωρίζοντας πως εμφανίζονται πραγματικά τα χρώματα και πως τα αντιλαμβάνεται ο αισθητήρας μας μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας.

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, τα τετραγωνάκια Α και Β εμφανίζονται να έχουν διαφορετικό χρώμα, αν τα ενώσουμε όμως με δύο γκρί γραμμές ίδιας απόχρωσης εμφανίζονται σαν να μην έχουν καμία διαφορά που όντως δεν έχουν.

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη