Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

- Still Got The Blues For You -

** Αφιερωμένη σ'αυτούς που κέρδισαν τη μάχη με το θάνατο και συνεχίζουν πλουσιότεροι τη ζωή τους.

Μια διαφορετική ματιά. Μια διαφορετική επεξεργασία.

Τα γεγονότα σε προσπερνούν πολλές φορές, αδιαφορώντας αν εσύ μπορείς και αν θέλεις να ακολουθήσεις όλες αυτές τις αλλαγές. Όλα όμως συμβαίνουν για κάποιο λόγο που ίσως το μάθεις στη συνέχεια, ή αν συνεχίζεις και μιζεριάζεις να μην το μάθεις και ποτέ.
Να αλλάξεις καταστάσεις και δεδομένα που ήδη έχουν συμβεί δεν μπορείς. Μπορείς όμως αν το θέλεις πραγματικά να αλλάξεις τον τρόπο που εσύ ο ίδιος αντιμετωπίζεις όλες αυτές τις αλλαγές. Το αναγνωρίζεις ότι είναι πολύ δύσκολο, ειδικά αν αυτές οι αλλαγές αφορούν και απειλούν άμεσα τη ζωή αγαπημένων προσώπων για σένα ή και την δική σου ζωή.
Έχουν περάσει δύο πολύ δύσκολα χρόνια. Δυο χρόνια με πολύ πόνο. Κανένας δεν περίμενε ότι θα περνούσε τόσος καιρός με αυτό το πρόβλημα υγείας. Οι ειδικοί έχουν κάνει λάθος στις εκτιμήσεις τους. Τελικά η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ο κάθε άνθρωπος μοναδικός και ξεχωριστός. Η θέληση για ζωή, ειδικά όταν είσαι νέος και δραστήριος άνθρωπος, μπορεί να σε κάνει όντως μια ξεχωριστή για τους ειδικούς περίπτωση, τόσο ξεχωριστή που να την παρουσιάζουν στα ειδικά επιστημονικά τους συνέδρια ως ειδική αναφορά… Τότε αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι δεν πρέπει να ακούς όλα αυτά που σου λένε με το «ν» και με το «σ». Άλλωστε στο έχουν πει δεκάδες φορές ότι και οι ίδιοι δεν είναι Θεοί, πάλι καλά που το παραδέχονται.
Υπάρχουν πολλές θεραπείες, ακόμη και για δύσκολα νοσήματα. Ο καλύτερος γιατρός αποδεικνύεται τελικά ότι είναι ο ίδιος ο ασθενής. Δεν λέω και τα χειρουργεία βοηθάνε, και οι χημειοθεραπείες ως ένα όμως βαθμό. Την περαιτέρω εξέλιξη της ασθένειας ή μάλλον της υγείας σου, την έχεις στα δικά σου χέρια, ή καλύτερα στα δικά σου θέλω. Κι όταν κάτι το θέλεις πάρα πολύ…σου συμβαίνει…ή είναι και αυτό μια ακόμη ψευδαίσθηση ότι θα έρθουν και για σένα καλύτερες μέρες…

Το μόνο σίγουρο, είναι πως όταν φτάσεις στο πολύ «κάτω» και πραγματικά δεν έχει άλλο πιο κάτω…τότε με κάποιο τρόπο αν δεν πεθάνεις, θα αρχίσεις και πάλι να ανεβαίνεις…

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 16 μέλη

Προβολές: 157

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: Minimal
Αγαπημένο 4 ατόμων

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 13 Μάρτιος 2013 στις 19:34: Α!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 13 Μάρτιος 2013 στις 18:12: Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 13 Μάρτιος 2013 στις 16:03: Αδερφέ, αφού το είπες εσύ, ας θυμηθούμε ότι σήμερα η Στελλίτσα μας θα έκλεινε τα 7...

Σας φιλώ μέσα από την ανάρτηση της Δημητρούλας μας, που στάθηκε με τον τρόπο της τόσο κοντά σας...

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΗΣ στις 13 Μάρτιος 2013 στις 15:51: ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΙΣΩΣ ΚΡΥΒΩΝΤΕ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ,ΟΜΩΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΡΙΟ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΤΡΕΝΟ !!!!!!!ΧΑΙΡΩΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΝΙΚΟΥΝΕ ,ΚΑΙ Η ΘΛΙΨΗ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΩΠΑΝΑΕΙ ......13/03/2006 ....13/03/2013

Σχόλιο από τον/την ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΕΛΛΑΣ στις 13 Μάρτιος 2013 στις 14:00: όμορφη παρουσίαση και το συνοδευτικό της !!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτρης Κίντζιος στις 13 Μάρτιος 2013 στις 10:51: Προοπτική & γεωμετρία....!!!!

Πολύ όμορφο κάδρο συνδιασμένο με σκέψεις που όλοι έχουμε κλειδωμένες στην άκρη του μυαλού μας....

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 13 Μάρτιος 2013 στις 8:14: Λιτό και απέριττο,εντονα συναιασθηματικό κάδρο Δήμητρα συνάδει απόλυτα με οσα καταμαρτυράς!Σπουδαία ανάρτηση!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 13 Μάρτιος 2013 στις 6:48: Όνειρο η διαφορετική ματιά και επεξεργασία!!!!!

Σχόλιο από τον/την sotiris sarantidis στις 13 Μάρτιος 2013 στις 6:40: ξεκλειδώνεις τον ήλιο απ'το μπουντρούμι του εγώ μας Δήμητρα με την ανάρτησή σου...

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 13 Μάρτιος 2013 στις 0:21: Αγαπημένη μου Δήμητρα, η αποψινή σου ανάρτηση (περισσότερο από κάθε άλλη, πιστεύω)

δ ο ν ε ί και σ υ ν ε φ έ ρ ν ε ι από τη μακαριότητά μας και την άψυχη πίστη μας!!!

Με μια ονειρεμένη -και φυσικά αγαπημένη- εικόνα,

ξεδιπλώνεις εσώψυχες σκέψεις και νύξεις που καθηλώνουν!

Και κάνουν υπερήφανο όποιον σε έχει αληθινά φίλη!!!