- Μόνος σε ένα πλήθος -

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 20:12

Χαίρω και για την ορθή χρήση της λέξης από τον Κώστα! Οι πάντες (ακόμη και κάποια λεξικά) τις λένε μεγαλουπόλεις, σαν να είναι κάποιου... μεγάλου (όπως Πετρού-πολη, Αλεξανδρού-, Αδριανού-, Ηλιού-, Ανθού- κ.λπ.). Λέει κανείς Μεγαλούχαρη, μεγαλουμέτοχος, μεγαλουμάτα, μεγαλουγιατρός;

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 20:07

Ευχαριστώ, καλή μου, για την εμπεριστατωμένη απάντηση. Και για τον κόπο να... ξαναδιαβάσεις κάποια κεφάλαια περί προσώπου του βιβλίου μου.

Ναι, σαφές γιατί άφησες νεταρισμένο το άτομο.

Σχόλιο από τον/την Κώστας Κωστάκης στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 20:04

πανέμορφη η επεξεργασία σου Δήμητρα!! Δείχνει ακριβώς τη μοναξιά των μεγαλοπόλεων!!

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 20:03

 ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ:

Ναι,Γιάννη,σίγουρα δεν ευθύνονται μόνο οι πόλεις...στην ουσία, όλοι είμαστε μόνοι μας σε καθημερινές αλλά και σημαντικές στιγμές της ζωής μας, αλλά και στο τέλος της κάθε μέρας, καθώς, κανείς δεν μπορεί να νιώσει και να καταλάβει ακριβώς αυτό που σκεφτόμαστε και νιώθουμε..

Συμφωνώ και για την ιδιοσυγκρασία,οι λόγοι που μπορεί να νιώσει ο καθένας μας μοναξιά διαφοροποιούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο γιατί είμαστε μοναδικοί, ο καθένας με διαφορετικές εμπειρίες και τρόπο σκέψης.

Χμμμ,για το βιβλίο σου,το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει και επιβάλλεται να το μελετήσω πάλι....

Σε ευχαριστώ για τον σχολιασμό σου και το τραγουδάκι!

Υ.Γ: Άφησα μόνο τον άνθρωπο δεξιά νετ για να τονίσω έτσι περισσότερο την μοναχικότητά του!

 

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 19:45

Τα έχουν αυτά οι μεγαλοπόλεις, Δήμητρά μου! Αλλά, βέβαια, δεν ευθύνονται κατ' ανάγκην οι πόλεις, το κτισμένο περιβάλλον, όσο το κοινωνικό περιβάλλον και η ιδιοσυγκρασία του καθενός μας. Αν δεν απαλλαγούμε από την ταυτότητα του "ατόμου" (το οποίο αναγκαστικά κάποια στιγμή ισοπεδώνεται στη μάζα) και να υιοθετήσουμε αυτήν του ΠΡΟΣΩΠΟΥ, που λειτουργεί υγιώς μέσα στη συλλογικότητα, θα απομονωθούμε τραγικά ακόμη και σε μια κωμόπολη... Η σύγχρονη φιλοσοφία του "Προσωπισμού" δίνει μάχες σήμερα γι' αυτό, μα τα θηρία απέναντί της είναι αδίστακτα! (βλ. βιβλίο μου "ΣΕ Δ΄ ΠΡΟΣΩΠΟ")

Εντυπωσιακή όπως πάντα η σκηνή σου! Και κατανοητό το ζουμ εστίασης στα πρόσωπα (ή άτομα;;;).

Στην "Αντίστροφη Μέτρηση", αντίδωρο κάτι ανάλογου ύφους:

 

 

 

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 19:44

 Ιωάννης Κατζάλης:

Χειρότερη όλων βέβαια,είναι η μοναξιά της ψυχής μας!

Σε ευχαριστώ Γιάννη για τον σχολιασμό σου!

Σχόλιο από τον/την Ιωάννης Κατζάλης στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 19:40

Έτσι Δήμητρα!! Μπορεί κάνεις να νιώσει μονός ακόμα και αν περιτριγυρίζεται από πόλους!!

• ‹ Προηγούμενο
• 1
• 2
• Επόμενο ›
• Σελίδα