Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

- Άγγιγμα Ψυχής I -

Ασχέτως τεχνικής και όσο και αν φανεί παράξενο αυτή είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία από το ταξίδι μου στην Ταϋλάνδη. ( Μικρό crop ).

Πραγματικά αυτά τα ‘’ θέματα ‘’ μου αρέσουν πάρα πολύ, επειδή δίνουν ελευθερία στον θεατή. Βέβαια, δεν ρισκάρω καθόλου για αυτές τις λήψεις, μπορώ να πω ότι φοβάμαι να το κάνω, επειδή νιώθω πως κλέβω τις προσωπικές τους στιγμές. Εδώ, στάθηκα πολύ τυχερή, η μικρή με τράβηξε μόνη της από το χέρι και μου ζήτησε να την φωτογραφίσω. Δεν κατάφερα να αντιδράσω και να αρνηθώ… η μικρή έχει μια αλήθεια και μια ευαισθησία που καθηλώνουν, αυτό ένιωσα! Έχει τέτοια δύναμη το βλέμμα και η στάση της, που καθηλώνει… Ζεί στο φτωχότερο νησί της Ταϋλάνδης, το νησί των ψαράδων ( έτσι ονομάζεται ) οι άνθρωποι κυριολεκτικά μένουν σε καλύβες πάνω στο νερό. Έχουν όμως σχολείο και απ’ότι βλέπετε έχουν και στολή όταν είναι σε αυτό.

Υ.Γ: Παρακάτω παραθέτω κάποια λόγια μου που τα έγραψα επιστρέφοντας από εκείνο μου το ταξίδι και όλα όσα μου γέννησε αυτό το κοριτσάκι. Κάποιες φορές μου αρέσει να γράφω σκέψεις μου και γενικότερα γράφω αρκετά συχνά… κάποια στιγμή όταν θέλησα να παρουσιάσω αυτή την φωτογραφία μου σε κάποια άλλη σελίδα φωτογραφίας και συνοδεύοντας με αυτά τα λόγια, κάποιος θεώρησε τα ‘’ λόγια μου ‘’ και δικό του κτήμα και τα καταχώρησε σε μία δική του φωτογραφία. Απο τότε ορκίστηκα ποτέ να μην παρουσιάσω στο διαδίκτυο κάτι τόσο προσωπικό και όλο δικό μου! Βέβαια, μου ζήτησε συγγνώμη, αλλά τι να το κάνω που ενοχλήθηκα… και αυτό με έκανε να μη τα μοιράζομαι;
Όμως, εδώ, θεωρώ πως μαζί σας αξίζει τον κόπο…άλλωστε η έμπνευση από αυτή την μικρή ήρθε!

Θα σε αφήσω ν' ακούσεις τους ήχους που μαγεύουν.
Μα σα βρεθείς στην αντίπερα όχθη, μη ζητήσεις να σε φέρω πίσω.
Αυτό το ταξίδι δεν έχει γυρισμό...
Θα σου δείξω πως ξεκίνησε ο κόσμος το δικό του πανάρχαιο ταξίδι.
Πως γεννιέται και σβήνει την κάθε φορά με την ίδια απορία στο θλιμμένο χαμόγελο.
Σε ότι με ρωτήσεις θα σου δείξω το δρόμο.
Σε ότι συναντήσεις θ' αγκαλιάσεις τον πόνο.
Θα μου δώσεις το χέρι σου;
Μη μ' αγγίξεις.
Μες στα μάτια σου βλέπω το χρόνο που κύλησε άσκοπα,
την ψυχή σου αγαπώ, μα μονάχα να κρύβομαι ξέρω.

Με τα μάτια κλειστά θ' αφεθώ στης ζωής μου το ξόδεμα.
Μα εσύ να υπάρχεις, σαν πυξίδα στη μαύρη ομίχλη,
οδηγός για τ' αστέρια που έχασαν το δρόμο τους
και φωτίζουνε πέφτοντας της ψυχής μας το δάκρυ.
Εγώ, ο φτωχός, ο μεγάλος της μετριότητας υπηρέτης,
έχω μάθει να ξεγελώ τον καιρό μ' ένα χαμόγελο.
Μη μου το πάρεις...

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 13 μέλη

Προβολές: 250

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: Άνθρωποι
Αγαπημένο 2 ατόμων

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 17 Απρίλιος 2013 στις 23:57: Φίλοι μου,σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σας λόγια!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 17 Απρίλιος 2013 στις 23:05: πολύ όμορφη!!!!!!!!!!!!!!! Γεμάτη ευαισθησία!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κώστας Κωστάκης στις 17 Απρίλιος 2013 στις 21:11: τρομερή φωτογραφία φίλη μου! και πραγματικά ευχαριστώ που μας χαρίζεις τις σκέψεις σου!

Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 17 Απρίλιος 2013 στις 20:03: Πολυ γλυκο κ ανθρωπινο πορτραιτο!

Σχόλιο από τον/την Ανδρέας Πολάκις στις 17 Απρίλιος 2013 στις 14:03: Εικόνα και λόγια από ένα άτομο με περισσή ευαισθησία!!!

Μας τιμά ιδιαίτερα που μας ανοίγεις τη ψυχή σου!!!

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 17 Απρίλιος 2013 στις 11:25: Συμφωνώ απόλυτα με τον λόγο σου Δήμητρα!Πανέμορφη παρουσίαση και πολύ τρυφερή η μικρούλα!!!

Σχόλιο από τον/την Charlie Bravo στις 17 Απρίλιος 2013 στις 10:00: Συγκίνηση κατάφερες να σκορπίσεις με την τόσο καλή εικόνα σου αλλά και με το συνοδευτικό σχόλιο σου.

Εικόνα και λόγια έχουν μια ξεχωριστή ευαισθησία!

Σχόλιο από τον/την Πάνος Παναγούλιας στις 17 Απρίλιος 2013 στις 8:15: Τα λόγια σου κάνουν το θεατή να δει με άλλο μάτι τη φωτογραφία σου. Πολύ ωραία.