Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας
- A Slice of Silence -
Αφιερωμένη σε όσους παλεύουν για τα προφανή!!
Κοντεύω πια να ξεχάσω πως ήταν πριν... Δεν μπορώ καν να θυμηθώ... Βλέπεις, δεκαέξι μήνες ανεργίας είναι πάρα πολύ μεγάλο διάστημα... Οι μέρες περνάνε... Έρχονται οι νύχτες... Μα εκείνες δε φεύγουν ποτέ... Και με σκοτάδι τον ήλιο κρύβουν όλο και πιο πολύ... Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό... Είναι πως αρχίζω να αισθάνομαι πως έτσι ήταν πάντα... Πως οι στιγμές που χαμογελούσα αγγίζοντας τα όνειρα μου δεν υπήρξαν ποτέ στ' αλήθεια... Πως ήταν απλά κάτι που φαντάστηκα, που ονειρεύτηκα... Μια ψευδαίσθηση... Ή πως τότε που πίστευα πως έβλεπα το είδωλο μου στον καθρέφτη έκανα τεράστιο λάθος! Ήταν απλά κάποιος άλλος, κάποιος που μου έκανε μια κακόγουστη φάρσα... Πως δεν υπήρξαν ποτέ ως τώρα νύχτες που να κοιμήθηκα ήρεμα... Ή καλύτερα για ν' ακριβολογώ, που κοιμήθηκα χωρίς να ξυπνάω διαρκώς μούσκεμα στον ιδρώτα έχοντας αυτό το βάρος να μου πιέζει το στήθος! Ξέρεις, λένε πως οι νύχτες είναι οι χειρότερες... Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω... Είναι που βλέπεις πια δε νιώθω καμία ανακούφιση κάθε φορά που χαράζει και το σκοτάδι φεύγει μακριά παραχωρώντας τη θέση του στο φως... Φως... Που στην ευχή αλήθεια είναι κρυμμένο;
Νύχτα... Μέρα... Ποιά, αλήθεια, η διαφορά τους; Πως να ξεχωρίσεις τη μέρα απο τη νύχτα μέσα στο σκοτάδι;
Κοιτάζω γύρω μου... Παντού το ίδιο βλέμμα με τρυπάει... Απαθές... Εχθρικό... Νικημένο... Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω το δικό μου βλέμμα στα μάτια των άλλων να με περιπαίζει... Νιώθω αδύναμος... Παραδομένος...
Κι όμως... Πίστευα πως πάντα στη ζωή μου πάλευα για να νικήσω... Που ξέρεις; Ίσως κι αυτή να 'ναι η αιτία... Και τώρα που γονάτισα, μου 'ναι αδύνατον να σηκωθώ...
Όχι! Μαζεύω ότι μου έχει απομείνει και θα το παλέψω! Δε γίνεται να λυγίσω... Όχι τώρα... Ούτε ποτέ! Δίνω μια και κάνω κομμάτια τον καθρέφτη! Σιχαίνομαι αυτό που βλέπω... Θα τ' αλλάξω! Μπορώ! Μπορώ να τ' αλλάξω όλα! Αρκεί να θυμηθώ ποιός είμαι... Κι όχι αυτός που θέλουν να είμαι... Να ξαναγίνω εγώ!
Δουλειά... Ελπίδα... Επιβίωση... Ζωή... Τι σημασία έχουν αν πάψεις να ονειρεύεσαι; Τέλος! Αρχίζω τα όνειρα ξανά! Εκεί ψηλά, καβάλα πάνω σ' ένα σύννεφο θ' αγγίξω και πάλι τα όνειρα μου... Και θα νικήσω...
Εγώ... Εσύ... Όλοι μαζί...!!
Υ.Γ. 1: Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα "Το ημερολόγιο ενός άνεργου"...
Υ.Γ.2: Είναι τρομακτικό να γνωρίζεις πως αυτό που σου φαίνεται εσένα βουνό, το αντιμετωπίζει μαζί με σένα ένα τεράστιο κομμάτι του κόσμου γύρω σου...Δεν ξέρω... Ειλικρινά δεν γνωρίζω πως θα επουλωθούν όλες αυτές οι πληγές στις ψυχές μας...
Υ.Γ.3: Έπειτα από αρκετές προσπάθειες να μείνουμε στην χώρα και στον τόπο όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, δυστυχώς ή ευτυχώς ο χρόνος θα δείξει, μπορώ να σας πω με σιγουριά πλέον ότι από Οκτώβρη θα τα λέμε από Νέα Υόρκη ( μετανιωμένοι ήδη που δεν μείναμε εξ αρχής ). Η οικονομική κρίση και ανασφάλεια εδώ στην Ελλάδα έχει ‘’ σκοτώσει ‘’ τα όνειρά μας. Η λέξη ανεργία σχεδόν μας έχει στοιχειώσει… εντάξει είναι λίγοι οι μήνες που βρισκόμαστε εκτός, θα μου πείς υπάρχουν άνθρωποι που είναι μακροχρόνια άνεργοι, το δέχομαι, αλλά βλέπω πλέον τι θα πει εργασιακή ανασφάλεια και πως είναι να ζεις σε μια Ελλάδα που οι ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον εξανεμίζονται μέρα με τη μέρα. Πλέον δεν αναγνωρίζω πια την πόλη που μεγάλωσα. Αγωνία, μιζέρια, θλίψη, και παρακμή. Έτσι πήραμε τη μεγάλη απόφαση να φύγουμε και να αναζητήσουμε τη δική μας Ιθάκη που θα μας επιτρέπει τουλάχιστον να ονειρευόμαστε. Αποφασίσαμε να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή, στην προσωπική και επαγγελματική μας αξιοπρέπεια. Πράγματα που δεν είναι αυτονόητα στην Ελλάδα!
Αγαπημένο 2 ατόμων
Σχόλιο
-
Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 16 Ιούλιος 2013 στις 17:36
-
ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ : Γιάννη,ας μη τα συζητήσουμε πάλι...ξέρεις πολύ καλά την άποψή μου!! Και μάλιστα την τεράστια υπομονή μας αυτούς τους μήνες!! Σε ευχαριστώ πολύ για την καλή σου καρδιά!
-
-
Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ!
Τα λόγια σας μου δίνουν μεγάλη δύναμη!!
-
Σχόλιο από τον/την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ στις 16 Ιούλιος 2013 στις 3:20
-
!!!!!!!!!!1
-
Σχόλιο από τον/την ΠΟΛΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ στις 15 Ιούλιος 2013 στις 23:25
-
[Α]
-
-
ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΣ,ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ!ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΠΟ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΓΝΩΣΗ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΑΦΡΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗ ΔΩΡΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ!!!! ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ .....ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΣ, ΜΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΑΝ ΜΑΝΑ Η........ ΙΘΑΚΗ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ , ΚΑΠΟΤΕ , ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ!!!! ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ !!
-
Σχόλιο από τον/την Paul στις 15 Ιούλιος 2013 στις 23:05
-
πάρα πολύ καλή !
-
Σχόλιο από τον/την Xristina Makri στις 15 Ιούλιος 2013 στις 22:25
-
Και εγω δεν έχω λόγια Δήμητρα μου...Είμαι σίγουρη ότι αυτό που διάλεξες (αναγκάστηκες) να κάνεις, να γυρίσεις σελίδα δηλαδή είναι η καλύτερη επιλογή τουλάχιστον για αυτή την δύσκολη περίοδο..
Εύχομαι τα καλύτερα μέσα απο την καρδιά μου και συνέχισε να ονειρεύεσαι..
-
Σχόλιο από τον/την Κώστας Κωστάκης στις 15 Ιούλιος 2013 στις 22:16
-
Δήμητρα ειναι μια τέλεια ανάρτηση που φανερώνει το μέγεθος της ανασφάλειας στη χώρα μας....
-
Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 15 Ιούλιος 2013 στις 21:22
-
Συγκινητική η ανάρτηση σου Δήμητρα !!!!!!!
-
Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 15 Ιούλιος 2013 στις 20:55
-
Δήμητρά μου, καταπέλτης η εξομολόγηση που μόλις διάβασα!
Είναι λυπηρό που μέσα σ' αυτήν την κρίση έχετε θιγεί εσύ και ο Βλάσης σου!
΄Ο,τι και να πούμε εμείς οι απέξω θα είναι λόγια, άσχετα αν λυπόμαστε , αν δακρύζουμε, αν συμμετέχουμε, είμαστε ανεπαρκείς για να καλύψουμε τις ανάγκες όλου του ζωντανού κομματιού της κοινωνίας μας που αυτή τη στιγμή πλήτεται!
Καλή τύχη θα σας ευχηθώ! Το πιό καλό έμψυχο δυναμικό , μας εγκαταλείπει, και είσαστε τόσο χρήσιμοι για την Ελλάδα μας!!!
Καλή τύχη, πιάστε το όνειρό σας και κάντε τη διαφορά!
Χορηγοί
Γενέθλια
Δεν υπάρχουν γενέθλια σήμερα
© 2024 Created by G.D.Christoloukas.
Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"