- Εγώ και το ποδήλατό μου.. -

Ίσως το ποδήλατο είναι το δώρο που ποτέ δεν ξεχνάς γιατί είναι κάτι πραγματικά κατάδικό σου. Δεν ξέρω την ηλικία που είχα τότε, αλλά τώρα περνάνε σαν σκηνές από ταινία στη σκέψη μου παλιές εικόνες:την φίλη μου Γεωργία να προσπαθεί να ξεκλέψει χρόνο από τα μαθήματά της και την λαχτάρα της να κάνουμε ποδηλατάδα στα δρομάκια της πόλης μας.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή...

Δεν κατάφερα να έχω ένα δικό μου ποδήλατο στην παιδική μου ηλικία.Πάντα θυμάμαι πόσο πολύ μου άρεσαν οι βόλτες με αυτό και πάντα να δανείζομαι από φίλους για αυτήν μου την επιθυμία. Εκείνη την περίοδο στη ζωή μου συνέβαιναν πολλά... άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, άλλα πολύ μεγάλα, κάποια πιο σημαντικά, κάποια άλλα πιο ασήμαντα, και πάει λέγοντας! Βέβαια το πόσο σημαντικά είναι αυτά που μας συμβαίνουν είναι υποκειμενικό και πέρνουν το "βάρος" τους ανάλογα με την κρίση του καθενός!

Ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος ( επαγγελματική – οικονομική ) για τους γονείς μου που ήταν σχεδόν ανέφικτο να πραγματοποιήσουν όλες μου τις επιθυμίες.Όσο και αν ονειρευόμουν ένα ολόδικό μου ποδήλατο δεν κατάφερα ποτέ να το αποκτήσω σε εκείνη την ανέμελη περίοδο της ζωής μου.Έπειτα,όταν όλα άρχισαν πάλι να παίρνουν το δρόμο τους οι γονείς μου προθυμοποιήθηκαν να μου κάνουν δώρο το δίτροχο που τόσο ονειρευόμουν..μέσα μου όμως απο τη στιγμή που δεν το απέκτησα όταν το ήθελα και όταν το λαχταρούσα σκέφτηκα να μην τους επιβαρύνω...πάντα όμως μέσα μου με βασάνιζε και με ενοχλούσε σε όλη την πορεία της μέχρι τώρα ζωής μου....ναι είναι αλήθεια,όταν σκεφτόμουν τα παιδικά μου χρόνια με έπιανε μία περίεργη στεναχώρια και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου για τον λόγο ότι ποτέ δεν απέκτησα ένα ποδήλατο!

Σήμερα είμαι σε θέση έπειτα από τόσα χρόνια να έχω το πρώτο μου ποδήλατο και μάλιστα να κάνω και την πρώτη μου μακρινή βόλτα.

Δε θα σας κουράσω άλλο απλά να αναφερθώ στο δίδαγμα πως πάντα απωθημένα υπάρχουν και σίγουρα μας βασανίζουν σε όλες τις περιόδους της ζωής μας.

** Θέλω με μεγάλη χαρά να αφιερώσω την σημερινή μου ανάρτηση και φωτογραφία στον Βλάση που πραγματοποιήσε το όνειρό μου και μου έκανε δώρο κάτι που ήθελα πάρα πολύ τόοοοοοοσα χρόνια.Είναι πάρα πολύ όμορφο να νιώθει κάποιος την ανάγκη σου και να προσπαθεί να σε κάνει ευτυχισμένο!Επίσης θα’θελα να την αφιερώσω στην παιδική μου φίλη Γεωργία που πάντα προσπαθούσε να βρεί ένα δεύτερο ποδήλατο για εμένα και να κάνουμε παρέα όμορφες ποδηλατοδιαδρομές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην μνήμη μου.Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να βρεθώ μαζί της ( είναι εκτός συνόρων ) και να απολαύσουμε μαζί έστω μία διαδρομή σαν εκείνες τις ανέμελες και γεμάτες!

Και παρακάτω ένα βίντεο που είχα πρόσφατα την τύχη να δω από μία άλλη ανάρτηση μίας φίλης.Νιώθω πως η κοπέλα στο βίντεο με αντιπροσωπεύει απόλυτα!Απολαύστε την!

http://vimeo.com/channels/staffpicks/85724361