Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

via Cavour, Firenze

Ο δρόμος αυτός έχει τη δική του ιστορία.
Κομμάτι της ζωής μου. Χιλιοπερπατημένος. Βήματα πάντα βιαστικά. Να προλάβω το μάθημα, το λεωφορείο, το φαγητό στη Mensa, το τηλεφώνημα στους δικούς μου...
Φοιτητικά χρόνια, μακρινά, γεμάτα όνειρα, προσδοκίες, ελπίδα.
Κάπου εκεί δεξιά βρισκόταν η pensione Cristallo...Τώρα είναι ένα ξενοδοχείο, ανακαινισμένο, ακριβό. Έμενα σ' ένα μικρό δωμάτιο-σοφίτα, παρέα με τα περιστέρια.
Κι όταν έβρεχε κι ακούγονταν η μια μετά την άλλη οι καμπάνες απο το San Lorenzo, το San Marco και το Duomo ένας 18χρονος φοιτητής έκανε όνειρα και σκέψεις...Κατάλαβε τι σημαίνει συννεφιά και τι ήλιος, τι απαισιοδοξία και τι αισιοδοξία. Δεν το έβαλε κάτω.
Πίστεψε πως όλα θα πάνε καλά...Φτάνει να χαμογελάς. Τότε γκρεμίζονται οι γκρίζοι τοίχοι και το χαμηλό ταβάνι της σοφίτας. Κοιμάσαι κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Βλέπεις τον ήλιο.
Τον ίδιο τον Θεό...

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Προβολές: 50

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 27 Ιούνιος 2013 στις 9:28: Μου αρέσει που είσαι '' αισιόδοξος '',άνθρωπος!!

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 27 Ιούνιος 2013 στις 9:27: Πανέμορφη η ξεχωριστή όπως πάτα ματιά σου,Ζάχο!

Σχόλιο από τον/την Xristina Makri στις 9 Ιούνιος 2013 στις 16:06: !!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 7 Ιούνιος 2013 στις 18:39: Γιώργο σ' ευχαριστώ!!!!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 6 Ιούνιος 2013 στις 22:21: Κατερίνα, Κώστα σας ευχαριστώ!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κώστας Κωστάκης στις 6 Ιούνιος 2013 στις 22:16: πανέμορφη!!

Σχόλιο από τον/την Katerina I. Risaki στις 6 Ιούνιος 2013 στις 22:04: !!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 6 Ιούνιος 2013 στις 21:51: Ναι φίλε μου Charlie! Είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεσαι αναμνήσεις και σκέψεις με φίλους!!!

Σ' ευχαριστώ!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Charlie Bravo στις 6 Ιούνιος 2013 στις 21:40: Πολύ καλή και σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι μαζί μας τις αναμνήσεις σου!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 6 Ιούνιος 2013 στις 20:15: Σας ευχαριστώ πολύ!!!!!!!

Κάπου εκεί δεξιά βρισκόταν η pensione Cristallo...Τώρα είναι ένα ξενοδοχείο, ανακαινισμένο, ακριβό. Έμενα σ' ένα μικρό δωμάτιο-σοφίτα, παρέα με τα περιστέρια.

Κι όταν έβρεχε κι ακούγονταν η μια μετά την άλλη οι καμπάνες απο το San Lorenzo, το San Marco και το Duomo ένας 18χρονος φοιτητής έκανε όνειρα και σκέψεις...Κατάλαβε τι σημαίνει συννεφιά και τι ήλιος, τι απαισιοδοξία και τι αισιοδοξία. Δεν το έβαλε κάτω.

Πίστεψε πως όλα θα πάνε καλά...Φτάνει να χαμογελάς. Τότε γκρεμίζονται οι γκρίζοι τοίχοι και το χαμηλό ταβάνι της σοφίτας. Κοιμάσαι κάτω απο τον έναστρο ουρανό.

Βλέπεις τον ήλιο.

Τον ίδιο τον Θεό...