Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

Η θρυλική Αράπιτσα!

`
«… Αλαφιασμένες 13 νέες κοπέλες και μανούλες με μωρά στην αγκαλιά, μέσα απ' τα χαλάσματα και τους καπνούς, τρέχουν προς τις ακρινές συνοικίες της πόλης με μια απεγνωσμένη κραυγή στο στόμα: “Στο βουνό, στο βουνό να σωθούμε”. Βγαίνουν στην εξοχή. Σταματούν. Η ανάσα κόβεται. Τα πόδια τρέμουν. Τα μωρά βαραίνουν στις αγκαλιές, μα η ελπίδα τούς δίνει φτερά. Κοντεύουν στο γιοφύρι της Αράπιτσας στους Στουμπάνους, ίσως προλάβουν να σωθούν. Μα από μακριά ακούγεται σάλαγος, οχλαγωγή, ξεκαθαρίζει ποδοβολητό αλόγων, φωνές και ουρλιαχτά.
»Οι Τούρκοι! “Αχ, Παναγιά μου” θα τις προλάβουν. Κι ύστερα ξέρουν τι τις περιμένει. Ατίμωση και σκλαβοπάζαρο. Η σκέψη τις τρελαίνει. Πνίγονται. Ανασασμός μόνον ο θάνατος. Για μια στιγμή χαμένες, σταματάνε. Κάτω απ' τα πόδια τους με βουητό πέφτουν αφρισμένα τα νερά της Αράπιτσας. Είναι τα νερά τους. Από μικρές ο ήχος αυτός τις νανούριζε, τις συντρόφευε σ' όλες τις ώρες της ζωής τους. Νερά κατάδικά τους, αγαπημένα. Κι ο θάνατος εδώ, στην αφρισμένη τους δίνη, θάναι γλυκός λυτρωμός.
»Κι ο χορός ξεκινά. Η πρώτη κοπέλα πέφτει και ακολουθούν κι άλλη, κι άλλη, σφίγγοντας στον κόρφο τους τα βρέφη και ζητώντας συγχώρεση απ' αυτά. Ο απανωτός γδούπος των κορμιών δένεται με τη βουή του καταρράχτη. Ο πόνος, ο λυγμός και το παράπονο πνίγονται. Σβήνουν στους αφρούς. Μα ψηλά στον αέρα ανεβαίνουν ανάλαφρες οι ψυχές».

ΘΑΛΕΙΑ ΣΑΜΑΡΑ, «Στου Βερμίου την αντάρα».
______________________________________

Ο θρυλικός καταρράκτης Αράπιτσα (κατ’ άλλους Αραπίτσα) στην καρδιά της Νάουσας, συνδέεται με τη θυσία των γυναικόπαιδων, που ρίχτηκαν σ’ αυτόν, για ν’ αποφύγουν την ατίμωση στις 22 Απριλίου 1822.

ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ:
http://www.imathia.gr/page.asp?404;http://www.imathia.gr:80/tourism/archaeological/arapitsa.htm

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΝΑΟΥΣΑΣ:
http://www.len.gr/el/index.htm

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ:

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Προβολές: 238

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΕΛΛΑΣ στις 25 Ιανουάριος 2013 στις 11:44: συγκλονιστική η φωτο παρουσιαση σου ποιητα μ..!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 25 Ιανουάριος 2013 στις 9:01: Τι γλαφυρή αφήγηση Γιάννη! Αισθάνεσαι σαν να συμβαίνουν τώρα τα γεγονότα!

Απο πόσα δεινά περάσαμε και ακόμη ποιός ξέρει ποιό θα είναι το χειρότερό μας!

Πανέμορφη ιστορικής σημασίας η φωτογραφία σου, που εκτός απο την χρωματική της ομορφιά έχει να διδάξει και αυτοθυσία! Μπράβο σου για το πλόυσιο υλικό που παραθέτεις. ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ !

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 25 Ιανουάριος 2013 στις 7:23: Φίλη και φίλοι μου, καλή σας μέρα! Ιδιαίτερα τιμητικές οι προσεγγίσεις σας στην ανάρτηση! Σας ευχαριστώ θερμά, γιατί όλοι εγκύψατε με δέος στο ιστορικό υλικό μιας ακόμη ολόφωτης σελίδας της Πατρίδας μας, που οι επιτήδειοι έκριναν "άχρηστη", αν όχι "επικίνδυνη", και την αφαίρεσαν από το διαβόητο εγχειρίδιο του σχολείου!

- Δημητρούλα, ναι, νομίζω ότι εκεί εστίασα κι εγώ!

Σχόλιο από τον/την 2unxwzfqx2t9s στις 25 Ιανουάριος 2013 στις 7:19: OMORFH FYSI KIA OMORFH TSALIGOPOULOU ME THN IDIETERH FONH THS :)

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 25 Ιανουάριος 2013 στις 6:51: Δυνατή ανάρτηση και κείμενο!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 25 Ιανουάριος 2013 στις 0:43: Όμορφο χρώμα και κάδρο, Γιάννη....
Εγώ σαν δυνατό σημείο "βλέπω" το κεντρικό σημείο της φωτογραφίας σου καθώς και το μάτι μου ευθυγραμμίζεται στο νοερό δρόμο που σχηματίζει ο καταρράκτης με τη πέτρα και περνάει ως το βάθος του κάδρου....

Σημαντικές οι πληροφορίες σου,όπως πάντα και η Τσαλιγοπούλου ήρθε και έδεσε

Σχόλιο από τον/την Γιώργος Νικολαΐδης στις 25 Ιανουάριος 2013 στις 0:16: Ωραιότατη ανάρτηση Γιάννη!! Το τραγούδι που τραγουδά η Τσαλιγκοπούλου το ξέρω απο μικρό παιδί.