Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

Ο Ποιητής και η Μούσα

`
Σήμερα, ένα άγνωστο ποίημα του Καβάφη, από τα αποκηρυγμένα του:

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΑ

Ο Ποιητής
Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη,
κ’ εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής;
Μάταιοι είν’ οι λόγοι μου• της λύρας μου οι ήχοι
αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς.

Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω,
όνειρα είν’, αισθάνομαι, η δόξα κ’ η αρετή.
Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ’ όπου ατενίσω,
κ’ επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί.

Η γη ’ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε και δολία.
Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου είν’ εικών.
Έρωτα ψάλλω και χαράν. Aθλία παρωδία,
αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών!

Η Μούσα
Δεν είσαι ψεύστης, ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον
οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί
μόναι γνωρίζουν τ’ αληθές, και εις αυτόν τον βίον
οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί.

Του θείου είσαι λειτουργός. Σοι έδωκε τον κλήρον
του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή
ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων
είσαι — χρυσή υπόσχεσις και άνωθεν φωνή.

Εαν η γη καλύπτεται με σκότον, μη φοβείσαι.
Μη ό,τι είναι έρεβος νόμιζε διαρκές.
Φίλε, πλησίον ηδονών, ανθών, κοιλάδων είσαι•
θάρρει, και βάδισον εμπρός. Ιδού το λυκαυγές!

Ομίχλη μόνον ελαφρά το βλέμμα σου τρομάζει.
Υπό τον πέπλον ευμενής η φύσις διά σε
ρόδων, και ίων, κ’ ευγενών ναρκίσσων ετοιμάζει
στεφάνους, των ασμάτων σου ευώδεις αμοιβαί.

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
_________________________________________________

ΚΑΙ, ΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ, ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ.
ΚΑΝΕΤΕ ΟΣΑ ΚΛΙΚ ΘΕΛΕΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ
ΚΑΙ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΣΥΡΕΤΕ ΠΑΤΗΜΕΝΟ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.
ΘΑ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΕΙΤΕ!

http://www.procreo.jp/labo/flower_garden.swf
.

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 4 μέλη

Προβολές: 129

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την Dimitra Kouki στις 4 Ιανουάριος 2013 στις 0:15: Η λήψη σου εκπληκτική και η λεπτομέρεια καλύτερη!

Πάει καιρός, που ξαναδιάβασα κάπου, ποιήματα του μεγάλου Ρομαντικού Αλεξάντρ Πούσκιν (του θεμελιωτή της νεότερης ρωσικής λογοτεχνίας) κι αυτά τα χωμένα στο χιόνι αγκάθια μου έφεραν στο μυαλό το στίχο του: "Η ψυχή μου είναι τριαντάφυλλο κι είμαι πάνω της αγκάθι..."

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 3 Ιανουάριος 2013 στις 23:15: Χαίρω, Γιώργη! Ευχαριστώ!

Σχόλιο από τον/την Γιώργης Α στις 3 Ιανουάριος 2013 στις 22:47: Πολύ ωραία Γιάννη!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 3 Ιανουάριος 2013 στις 22:35: Ευχαριστώ πολύ, Κλεοπάτρα μου!

Σχόλιο από τον/την Κλεοπάτρα Μανωλιού στις 3 Ιανουάριος 2013 στις 22:29: Πολύ όμορφη ανάρτηση!!!!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 3 Ιανουάριος 2013 στις 22:10: Κι εσείς χρεώνεστε, φίλοι μου, με ένα ακόμη θερμό "ευχαριστώ"!

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Πρωτόπαπας στις 3 Ιανουάριος 2013 στις 21:53: ....όπως πάντα μια πολύ όμορφη ανάρτηση!!

Σχόλιο από τον/την Charlie Bravo στις 3 Ιανουάριος 2013 στις 21:51: Φίλε χρεώνεσαι με μια ακόμη ωραία ανάρτηση! Σε ευχαριστούμε για την προσπάθεια σου να γίνει γνωστή, σε πολλούς, τόσο τα γνωστά όσο και τα άγνωστα ποιήματα των μεγάλων ποιητών μας! Νάσαι καλά και πάντα με την ίδια έμπνευση.