Του ποιητή Ηλία Κεφάλα

Σήμερα θα μου επιτρέψετε να αναρτήσω μία πανέμορφη φωτογραφία του φίλου και εκλεκτού ποιητή ΗΛΙΑ ΚΕΦΑΛΑ, που έχει έρωτα με τα μοναχικά δέντρα και τους έχει αφιερώσει τόσα έργα. Με την ευκαιρία θέλω να τιμήσω τον διακεκριμένο πνευματικό άνθρωπο, για τον οποίο μία πολύ σύντομη παρουσίαση θα βρείτε εδώ:
http://www.iskiosiskiou.com/2008/09/blog-post_15.html

Δείγμα γραφής του:
ΙΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Ἔχει καιρὸ νὰ βρέξει. Τὸ χῶμα στέγνωσε.
Τὰ φύλλα ἐκλιπαροῦν τὴν κίτρινη φωταύγεια.
Καὶ ὁ ἄνεμος θερμὸς μᾶς ψιθυρίζει
Εἰδήσεις ἀπὸ μακρινὰ ναυάγια.
Μὰ ποιὸς ἀκόμα τὰ νομίζει μακρινά;
Γιʼ αὐτὸ σὲ θέλω τώρα. Αὐτὴν τὴν κρίσιμη
Στιγμὴ ἀκριβῶς, χωρὶς ἀναβολή. Τώρα.
Κρυφὴ κι ἀμίλητη νὰ κυριεύσεις τὴ ζωή μου.
Ὅπως ἱέρεια τοῦ φθινοπώρου
Ποὺ βάζει τάξη στὸ ρίγος καὶ τὴν ἔξαρση τῆς γῆς.
Πέσε –κρυφὴ- σὰν ξαφνική βροχὴ στὴν ξηρασία μου
Ἐπιθυμημένη βαθιὰ καὶ ἀξόδευτη ἀπὸ αἰῶνες.
Ἱέρεια σεπτὴ μὲ ὅλους τοὺς ἀνέμους
Νʼ ἀναστατώνουν τὰ μακριὰ μαλλιά σου.
Καὶ μὲ τὴν ὄψιμη εὐωδιὰ τῶν λουλουδιῶν
Στὰ ἰαματικά σου δάκρυα νὰ ἀντιλάμπεις.
Ἀμίαντη ὅπως πάντα νὰ προσέρχεσαι
Ἐντός μου.
___________