Μονή της Μολυβδοσκέπαστης

Σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από την Κόνιτσα και σε 400 μέτρα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα στο Βορειοδυτικό τμήμα της Ηπείρου, στην περιοχή του ιστορικού Μπουραζανίου βρίσκεται το Μοναστήρι της Πανάγιας Μολυβδοσκέπαστης.
Το Μοναστήρι είναι χτισμένο στους πρόποδες του ανατολικού όγκου του Όρους Νεμέρτζικα που τοπικά λέγεται και Μερόπη. Ο ποταμός Αώος έρχεται από την Πίνδο, από την περιοχή της Βωβούσης και Σαμαρίνης. Έξω από την Κόνιτσα ενώνεται με τον Βοϊδομάτη, ο οποίος πηγάζει από τη χαράδρα του Βίκου. Οι δύο μαζί προχωρούν και κάτω από την Ιερά Μονή προς την ανατολική πλευρά της και σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων, ενώνονται με τον ποταμό Σαραντάπορο ο οποίος έρχεται από το Επταχώρι και τον Πεντάλοφο.
Το Μοναστήρι χτίστηκε το 670 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Δ΄ τον Πωγωνάτο. Σκεπάστηκε από μολυβένιες πλάκες, εξ ου και Μολυβδοσκέπαστη εκκλησία. Αυτό το μολύβι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έγινε βόλια από τους Έλληνες για να πολεμήσουν τους Τούρκους. Μετά την καταστροφή του το Μοναστήρι ανακαινίστηκε το 1341 από τον Ανδρόνικο Κομνηνό Παλαιολόγο. Στην Τουρκοκρατία λειτούργησε σαν Σχολή του Γένους. Μέχρι το 1863 υπήρξε Μητρόπολη της Επαρχίας Πωγωνιανής. Το Μοναστήρι γιορτάζει κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου. Στην αυλή του Μοναστηριού, πίσω από το Ιερό υπάρχει ο τάφος του αείμνηστου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού (+1994), ανδριάντας του οποίου υπάρχει στην αυλή του Ιερού Ναού του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα.