Με ένα φτερό...

Λοξά κοιτάζοντας ξεδίπλωσε το μοναδικό φτερό της. Αυτό που της άφησαν για να μην μπορεί να φύγει. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να πετάξει αλλά ο ουρανός, οι άνθρωποι που περνούσαν, το τζάμι που δε φαινόταν... όλα αυτά την έκαναν να ξεχνάει. Πάντα τεντώνουμε τα πόδια μας, ακόμα κι αν μας το κόψουν. Πάντα απλώνουμε τα όνειρά μας, ακόμα κι αν ξεβάψουν...