KAΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ ΕΝΑΣ ΤΟΠΟΣ ΜΑΓΙΚΟΣ !!!

Αν και μικρό σαν νησί, το Καστελόριζο έχει μεγάλη ιστορία, αφού είχε κατοικηθεί ήδη από τη νεολιθική εποχή, ενώ στη συνέχεια αποικίστηκε από τους Δωριείς, όπως και όλα τα Δωδεκάνησα. Αυτοί έδωσαν στο νησί και το όνομα Μεγίστη, όπως ακόμα ονομάζεται επίσημα ο Δήμος. Ένας θρύλος αποδίδει τη βάπτιση στον πρώτο οικιστή που λεγόταν Μεγιστέας, όμως μάλλον οφείλεται στο ότι ξεχωρίζει σε μέγεθος από τις γύρω βραχονησίδες. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος την αναφέρει "Πολυΐστωρ", ενώ ο Στράβων παραθέτει παρά την ονομασία Μεγίστη το όνομα "Κισθήνη" που πιθανόν να ήταν όνομα αρχαίας πόλης επί της νήσου. Οι Άραβες την ονόμαζαν "Μαγιάς" και οι οθωμανοί "Μεΐς".

Την ονομασία Καστελόριζο έλαβε περί το τέλος του 14ου αιώνα, από τους Ιωαννίτες Ιππότες, επί του 8ου Μαγίστρου του Τάγματος, όταν έκτισαν επί του κοκκινωπού βράχου παρά την είσοδο του λιμένα, κάστρο υπό του οποίου αναπτύχθηκε η πόλη (στου Καστελίου τη ρίζα) .

Το νησί φέρεται να είχε ανεπτυγμένο πολιτισμό, από την προϊστορική περίοδο αν κρίνει κανείς από τα αρχαία ευρήματα, προϊατορικούς πελέκεις, που οι ντόπιοι αποκαλούν "αστροπελέκια", επιγραφές, μυκηναϊκούς τάφους, τα πολυγωνικά, ισοδομικά και κυκλώπεια τείχη, αλλά και τα ερείπια του ναού του "Τριοπίου Απόλλωνα", παρά τη "Τριόπια άκρα, σημερινό "κάβο Κριός", ή Απόλλωνος Μεγιστέως, η λατρεία του οποίου ήταν διαδεδομένη στο νησί, καθώς και στα μικρασιατικά παράλια, όπως στα Πάταρα της Λυκίας.

Σημειώνεται ότι το 1913, σε έναν από τους αρχαίους τάφους στο οροπέδιο του Αγίου Γεωργίου αποκαλύφθηκε μαρμάρινη σαρκοφάγος εντός της οποίας φερονταν μεταξύ άλλων και χρυσός στέφανος μυκηναϊκής εποχής, τον οποίο δώρησε η κοινότητα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Το Καστελλόριζο σήμερα μετά την απέλευθερωση της Δωδεκανήσου ανήκει στην Ελλάδα έχει ενα μικρό αεροδρόμιο που το συνδέει μέρα παρα μέρα με τη Ρόδο όλο το χρόνο.
Τους καλοκαιρινούς μήνες εχει σχεδόν καθημερινή σύνδεση ακτοπλοικά με τη Ρόδο αλλά δυστυχώς τος χειμςρινους όχι, όταν π.χ. στην τελευταια μου επίσκεψη εκεί την περασμένη Πέμπτη εάν δεν είχε αεροπλάνο θα έπρεπε να περιμένω μια εβδομαδα για να πάω στην Ρόδο η αλλίως να πάω με βάρκα απέναντι στην Μικρασιατική Αντίφυλο να φτασω οδικώς στο Μαρμαρίς κι από εκει να πάρω το πλοίο για Ρόδο το λέω αυτό με μεγάλο πραπονο γιατι αυτοί εκει οι ακρίτες 250 να είναι ειναι ζητημα κρατανε το τελευταιο συνορο του τόπου μας Ελληνικο παρόλες τις δυσκολίες και τις Τουρκικές προκλήσεις.
Είναι δεδομένο δε οτι η απόσταση για να πάς με βαρκα στην Άντίφυλο απέναντι είναι μόλις 10 λεπτά και μιλάμε για μία πόλη 2.500 -3.000 κατοίκων με όλες τις ανέσεις και την Πρόνοια που απαιτει η σημερινή εποχή μας!!!!!