Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας
Βαλένθια, Ιούλιος 2009
Κάποιες φορές μοιάζει να αμυνόμαστε σε έναν ανύπαρκτο κίνδυνο ή σε κάτι που υπήρξε αλλά δεν θα υπάρξει ποτέ. Κι άλλοτε πάλι σαν Δον Κιχώτες μοιάζει να πολεμάμε τις σκιές του παρελθόντος μας. Κ σε όλα αυτά είμαστε μόνοι μας. Έτσι όμως αφήνουμε το παρόν να περάσει. Το αγνοούμε κ το περιφρονούμε. Κάπως έτσι χάνουμε τη σημαντικότητα του σήμερα. Γιατί είναι δύσκολο να σταθεί κανείς στο τώρα. Να παλέψει κ να διεκδικήσει το σήμερα αφήνοντας πίσω όλους εκείνους του φόβους του χθες, απλά να τους προσπεράσει. Κι από την άλλη μήπως το παρελθόν είναι εκείνο που μας έχει κάνει αυτούς που είμαστε σήμερα; Πώς να αγνοήσεις κάτι τόσο σημαντικό; Αλήθεια, γιατί από όλα αυτά αξίζει κανείς να αγωνίζεται κ να μάχεται τελικά στην αρένα της ζωής;
Ετικέτες;
Άλµπουµ: Ισπανία 2009
Αγαπημένο 2 ατόμων
Σχόλιο
Να αγωνιζεσαι για οτι σου λεει η καρδια σου, σου "κανει κεφι"! Οχι βασει σχεδιων. Τα σχεδια ξεκινουν απο τη λογικη, ο αγωνας θελει και παθος, καρδια.
Κανενας αγωνας δεν μπορει ν'αλλαξει το παρελθον, δυστυχως ουτε να διασφαλισει το μελλον...
Οταν αγωνιζεσαι μονος ειναι παλη, οταν εχεις και αλλους μαζι σου ειναι γιορτη!
Δεν υπάρχουν γενέθλια σήμερα
© 2025 Created by G.D.Christoloukas.
Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"