35 ΧΡΌΝΙΑ... ΠΡΙΝ!

____________________
Κάπου… κάποτε (μπορεί και πάντοτε)… γινόμαστε παιδιά με τα παιδιά… όπως την αλησμόνητη εκείνη ώρα, που έχοντας δίπλα μου τους μικρούς (τότε) γιους μου, ζωγράφιζα τους αγαπημένους τους ήρωες… "Ήρωες" που μαζί τους μεγάλωσα κι εγώ…
Με τη σκέψη μου στον… "κήπο που είχα βρει, όταν ήμουν παιδί", ζωγραφίζαμε και μιλούσαμε για θάλασσες και χώρες, που η παιδική φαντασία τις θεωρεί πραγματικές..
Αλλά μήπως και σήμερα δεν "κρυβόμαστε" σε τέτοιους κήπους άμα τύχει… Αθάνατες, αγέραστες φιγούρες που από τότε που εμφανίστηκαν, χαρίζουν υπέροχες στιγμές και φανταστικά ταξίδια σε χώρες του… πουθενά… που μόνο παιδιά μπορούν να τις νοιώσουν…
(Τα σκίτσα ανασύρθηκαν από τη… "χειμερία" νάρκη που βρισκόταν και φωτογραφήθηκαν τώρα).
Διδυμότειχο, 1983
(Canon EOS 7D ** FD 24-105 1:4 L USM ** f/9 ** 1/640 ** iso800 ** -0,3ev ** 82mm).