Δάσος σε αναστοχασμό

.
ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ

Για να ξημερώσει σ' ένα δάσος
πρέπει πρώτα να βγει στον άμβωνα του κόσμου
ένα πουλί
και να ζητήσει τον άρτον τον επιούσιον,
δήθεν πως κελαϊδάει.

Nα τρέξει ένα αμήν από δέντρο σε δέντρο,
ψίθυρος ανιδιοτελείας δήθεν.
Aπ' τις μεγάλες πέτρες
θ' ανέβει ένα λιβάνι ήμαρτον.
Aπό κει και πέρα ξεμυτίζει η λεπτομέρεια
κι η βεβαιότης πως αφήσαμε πίσω τη νύχτα.
[...]
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

>> Ένα ελάχιστο κομμάτι του Τατοΐου που γλίτωσε. Και, αφού σ' εμάς βγήκε στον άμβωνα το λούγαρο, το τρισχαριτωμένο εκείνο πουλάκι που ανάρτησα προ ημερών, η ποιήτρια δικαιώνεται...
.