Το Καραβάνι του Λεβάντε

Τον δέκατο ένατο αιώνα, ομάδες εμπορικών πλοίων (μεγάλων καϊκιών),έπλεαν μαζί ακολουθώντας την ίδια πορεία. Μια από τις διαδρομές που ακολουθούσαν ήταν το Βηρυτός-λιμάνια Κύπρου-Ρόδος- Σύμη-Κως-Σμύρνη με τελικό προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Αυτή η ακολουθία των πλοίων σε αυτή την γραμμή ονομαζόταν το καραβάνι του Λεβάντε.
Ο όρος Λεβάντες αρχικά κάνει την παρουσία του ως Levant στην αγγλική γλώσσα το 1497, και χρησιμοποιούνταν αρχικά υπό την ευρύτερη έννοια των «Μεσογειακών εδαφών ανατολικά της Βενετίας». Προέρχεται από τον όρο levant της Μέσης Γαλλικής γλώσσας (γαλλικά που ομιλούνταν από το 1340 μέχρι το 1611), που είναι η παθητική μετοχή του ρήματος lever που σημαίνει «αυξάνω, υψώνω, ανατέλλω» (όπως στο «levant soleil», «ανατέλλων ήλιος») που με τη σειρά του προέρχεται από το λατινικό levare. Αναφερόταν δηλαδή στην κατεύθυνση του ανατέλλοντος ηλίου, από την προοπτική εκείνων που αρχικά χρησιμοποίησαν τον όρο, δηλαδή των Δυτικοευρωπαίων. Υπό τη μορφή αυτή είναι περίπου ισοδύναμο με τον αραβικό όρο Mashriq, «η γη όπου ανατέλλει ο ήλιος».

Μια εναλλακτική, αν και όχι πιθανή, ετυμολογία προτείνει ότι ο όρος προέρχεται από το Λίβανο, σημειώνοντας ότι οι Ισπανοί μεταφραστές της αραβικής χρησιμοποιούσαν τα γράμματα «b» και «v» εναλλακτικά συνεπεία των ισπανικών προφορών τους. Κατά συνέπεια ο όρος Λεβάντες αναφερόταν στις περιοχές που περιβάλλουν το Λίβανο και αντλείται από την αραμαϊκή λέξη για το λευκό, αναφερόμενος στα χιονοσκέπαστα βουνά του Λιβάνου.
Μέλη αυτής της ακολουθίας ο προπάππους μου Σφακιανός καπετάνιος , μαζί με το γιό του, βυθίστηκαν το 1895 στα στενά του Ελλήσποντου μετά από σφοδρή τρικυμία