Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

"ΣΑΣ ΒΛΈΠΩ "! ... ΕΣΕΊΣ ;

____________________
Ένα βλέμμα που κοιτάζει τον κόσμο και τους ανθρώπους (αφεντικά) με την ιδιαίτερη ματιά μιας εξάρτησης και υποταγής που διαμορφώθηκε εδώ και πολλούς αιώνες...
Οι ματιές που εισπράττει όμως, σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι ανάλογες της πραγματικής προσφοράς του στην εξέλιξη και επικράτηση του ανθρώπινου είδους.
Εύχομαι οι ματιές των ανθρώπων προς τα ζώα, να γλυκάνουν κάποτε... Αλλά θα πείτε... "Μα, δεν είναι γλυκές οι ματιές των ανθρώπων μεταξύ τους"...

Αφιερωμένο στην ΑΥΡΙΑΝΉ παγκόσμια ημέρα των ζώων...

Βρυξέλλες, Κόκκινο μοναστήρι 11 Ιουλίου 2018
(CANON DIGITAL IXUS 275HS ** f/5,6 ** 1/400 ** iso800 ** -0,3ev ** 33mm).

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Προβολές: 16

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: ΦΎΣΗ (2)
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ στις 7 Οκτώβριος 2021 στις 16:29: Να είστε καλά, σας ευχαριστώ!

Σχόλιο από τον/την Christos Christodoulou στις 4 Οκτώβριος 2021 στις 19:40: Υπέροχη λήψη με εξαιρετική καταγραφή της λεπτομέρειας!!Εξαιρετική ανάρτηση/αφιέρωση για την παγκόσμια ημέρα των ζώων φίλε Γιώργο!!

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 4 Οκτώβριος 2021 στις 17:02: Το άλογο με το θλιμμένο βλέμμα και πιθανώς και δακρυσμένο είναι συγκλονιστικό, Γιώργο!
Σήμερα γιορτάζουμε την παγκόσμια μέρα των ζώων αλλά αυτό θα πρέπει να ισχύει για όλες τις μέρες του χρόνου μιας και τα ζώα τα οικόσιτα κυρίως ζουν καθημερινά μαζί μας!
Το σχόλιο του Γιάννη συμπληρώνει υπέροχα την ανάρτησή σου!

{ Α }

Σχόλιο από τον/την DG (Δημήτρης) στις 4 Οκτώβριος 2021 στις 16:46: Πολύ καλή λήψη!

Θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο "Το άλογο που κλαίει"

Σχόλιο από τον/την Χρήστος Μαρούλης στις 4 Οκτώβριος 2021 στις 9:11: Εξαιρετική λήψη και θαυμάσια αφιέρωση, Γιώργο! Πολύ συγκινητικό το ανάγνωσμα του αγαπημένου Ζαχαρία Παπαντωνίου που ανάρτησε ο Γιάννης...

Σχόλιο από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ στις 3 Οκτώβριος 2021 στις 22:41: Σας ευχαριστώ πολύ!

ΓΙΆΝΝΗ, ευχαριστώ διπλά και για την "ανθρώπινη " ιστορία του άρρωστου αλόγου!

Σχόλιο από τον/την Angel P στις 3 Οκτώβριος 2021 στις 21:42: Θαυμάσιο κοντινό στο λυπημένο βλέμμα του αλόγου Γιώργο με πολύ ωραίες λεπτομέρειες!

Εξίσου θαυμάσιοι συνειρμοί με ενσυναίσθηση!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 3 Οκτώβριος 2021 στις 21:23

Το σχόλιό μου στην βαθιά ανθρώπινη ανάρτησή σου, Γιώργο, θα μου επιτρέψεις να είναι αυτό από τα παιδικά μας αναγνώσματα:

Το άρρωστο άλογο

Στην αγορά του Σαββάτου τ' άλογα που ήταν για πούλημα μιλούσαν κάτου απ τη λεύκα για τη ζωή τους. Κι ένα κόκκινο άλογο, κουρασμένο, με το κεφάλι χαμηλά, τους διηγιόταν τα θαυμάσια των ταξιδιών του.

Κάμπους απέραντους στο λιοπύρι εδιάβηκε, δασωμένες ρεματιές με κελαηδιστό νερό το ξεκούρασαν. Σε παρθένα χιόνια βυθίστηκαν τα πέταλά του —από θύελλες μαστιγώθηκε, σε λαμπρές φωτιές εστέγνωσε— στη ζέστη παχνιών αρχοντικών κοιμήθηκεν ύπνο βαθύ. Για τον καβαλάρη του μιλούσεν ώρα πολλή και για τις πολιτείες που τον χαιρετούσαν από μακριά με τους θόλους των και τα καμπαναριά των...

— Παράξενο! του είπαν. Έτσι άρρωστο και κοκαλιάρικο δοκίμασες τέτοιες δόξες;

— Είν' αλήθεια, είπε τ' άλογο, πως σ' όλη μου τη ζωή με δεμένα τα μάτια γύριζα μαγκανοπήγαδο. Μα ο Θεός ήξερε να τιμωρήσει τον άνθρωπο που με σκλάβωσε —χαρίζοντάς μου τη φαντασία.

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Πεζοί Ρυθμοί