Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

ΟΡΓΑΝΟ - ΠΑΊΧΤΗΣ…

____________________
Συνηθισμένη μελαγχολική σκηνή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Η μουσική (οί) αυτή (οί), δεν προσφέρει (ουν) βέβαια ψυχαγωγία, γιατί πολλές φορές δύσκολα αντιλαμβάνεσαι το μουσικό κομμάτι…
Και όσοι απ' τους αδιάφορους περαστικούς, "υποκλιθούν" μπροστά στην μικρή ταλαιπωρημένη κουκλίτσα, δεν θα είναι από την "υπέροχη" μουσική που σκορπά το ακορντεόν του πατέρα της, αλλά από τη διάθεση τους να συμβάλλουν στο δύσκολο εγχείρημα επιβίωσης της βασανισμένης οικογένειας… Ζωές και… ζωές…
Από τότε όμως, έζησαν αυτοί καλά (;) και εμείς… καλύτερα (;)…
Θεσσαλονίκη, 25 Μαρτίου 2010
(Canon EOS 7D * EF 24-105 1:4L IS USM ** f/7,1** 1/320 ** iso400 ** 70mm).

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Προβολές: 113

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: ΆΝΘΡΩΠΟΙ...
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 10 Νοέμβριος 2020 στις 20:38: Διακριτική και όμορφη η λήψη σου, Γιώργο, με την μικρούλα σε ρόλο όχι πια μουσικού μιας και κάθεται πάνω στο ακορντεόν της , αλλά σε ρόλο συγκέντρωσης των χρημάτων για τα ακούσματα από το ακορντεόν του πατέρα της, ή και για βοήθεια στην φτώχεια τους!

Οι φωτογραφίες δρόμου τις περισσότερες φορές έχουν πολύ πληροφορία, ωστόσο έχει και το καλό της η συγκεκριμένη λήψη....μάλλον αδιαφορία στο πλαστικό πορτοφολάκι...

Σχόλιο από τον/την Angel P στις 10 Νοέμβριος 2020 στις 20:14: Αν και με ενοχλεί να βλέπω να χρησιμοποιούν τα παιδάκια τους στην επαιτεία Γιώργο, θα συμφωνήσω με το σχόλιό σου!

Όμορφη δρομάτη λήψη με πρωταγωνιστή το ολίγον βλοσυρό βλέμμα του οργανοπαίχτη!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 10 Νοέμβριος 2020 στις 17:58: Εννοείται, Γιώργο, ότι μας πληγώνουν όλους τέτοιες εικόνες, αλλά και το ανάλογο φωτορεπορτάζ έχει πάντα κάτι να ταράξει και να προσφέρει! Εννοείται, επίσης, ότι ένα ανήλικο το φωτογραφίζουμε με την πλάτη ή αλλοιώνουμε τα χαρακτηριστικά του! Στο καίριο σχόλιό σου υπερθεματίζω θυμίζοντας ως προς το ότι δύσκολα αντιλαμβανόμαστε την ίδια τη μουσική το περίφημο πείραμα του βιολιστή: