Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

Ο δρόμος που δεν πήρα

Σ' ένα κιτρινισμένο δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, και εγώ Λυπόμουν που να πάρω και τους δυό τους δρόμους δε γινόταν, Γιατί ένας ταξιδιώτης ήμουν, στάθηκα πολύ καιρό Και κάτω κοίταζα τον ένα ως το μακρυνό Σημείο που έγερνε και μέσα στα χαμόκλαδα χανόταν. Ύστερα, δίκαια κι ωραία, πήρα, αποφασισμένος, Τον άλλο δρόμο, κι ίσως να ήτανε και τυχερό Μια κι ήτανε απάτητος, χορταριασμένος· Αν και εκεί μπροστά μου ήτανε φθαρμένος· Στην αρχή τους ήταν όμοιοι και οι δυό. Όμοιοι απλώνονταν μπροστά μου εκείνο το πρωί Στα φύλλα επάνω ούτε βήμα δε φαινόταν να' χει κάνει πίσω. Ώ ! άφησα τον πρώτο για μια άλλη μέρα ! Επειδή Όμως ήξερα πως ο ένας δρόμος σε άλλον οδηγεί Αμφέβαλλα αν ποτέ μου θα μπορούσα να γυρίσω πίσω. Σε κάποιο τόπο θα το λέω μετά από καιρό Αναστενάζοντας χρόνια και χρόνια μετά: Πως σ' ένα δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, κι εγώ – Πήρα τον δρόμο τον λιγότερο πεπατημένο,

Ρόμπερτ Φροστ σε μετάφραση Δάφνης Χρονοπούλου

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Προβολές: 35

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: Ομίχλη στο λόφο Φιλέρημου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 20 Ιανουάριος 2020 στις 0:03: Ξέρεις πόσες φορές βρέθηκα να αναρωτιέμαι...'' άραγε αν είχα πάρει εκείνον το δρόμο που θα με έβγαζε... "

η λήψη σου τόσο ατμοσφαιρική με την ομίχλη...σωστό έργο τέχνης, Μιχάλη!!!

Εξαιρετική ανάρτηση!!!

Σχόλιο από τον/την Angel P στις 19 Ιανουάριος 2020 στις 23:31: Ποτέ δεν ξέρουμε από πριν ποιος δρόμος θα ήταν ο σωστός και πολλές φορές αυτά τα "αν" μας στοιχειώνουν.

Αν λοιπόν, σύμφωνα με κάποιο στίχο "Ολα είναι δρόμος" το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προχωράμε!

Θαυμάσια εικόνα και λήψη Μιχάλη, μου θυμίζει θεματική πινάκων. Η παρουσίαση εξαιρετική επίσης.