Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης...

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την Χρήστος Μαρούλης στις 26 Μάρτιος 2019 στις 10:45

Καταπληκτική η σύνδεσή σου Γιάννη!!

Βασίλη, συμφωνώ μαζί σου!!

Σας ευχαριστώ πολύ όλες κι όλους!!

Σχόλιο από τον/την Croli στις 24 Μάρτιος 2019 στις 1:32

Oh, I have not known that... great post on that occasion, dear Christos!!

Σχόλιο από τον/την Christos Christodoulou στις 22 Μάρτιος 2019 στις 21:42

Υπέροχο το κάδρο σου και πολύ όμορφη η αφιέρωση σου στην Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης συνονόματε!!

Σχόλιο από τον/την Angel P στις 22 Μάρτιος 2019 στις 15:38

Θαυμάσια ανάρτηση Χρήστο! Πολύ ωραίο το κάδρο σου!

Σχόλιο από τον/την DG (Δημήτρης) στις 22 Μάρτιος 2019 στις 14:12

Πολύ όμορφη ανάρτηση!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 22 Μάρτιος 2019 στις 13:26

Πολύ όμορφη ανάρτηση Χρήστο !!!

Αυτός και ο Σουρής για μένα οι μεγαλύτεροι Σατιρικοί Ποιητές

Σχόλιο από τον/την ΔΙΟΝΥΣΗΣ στις 22 Μάρτιος 2019 στις 0:23

Πολύ ωραία λήψη-ανάρτηση.

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 21 Μάρτιος 2019 στις 23:05

Όπως σε κάθε πανήγυρη, Χρήστο, έχεις τον φερώνυμο ναό του νησιού σου για ανάρτηση, αυτονόητο σήμερα να έχεις τον μεγάλο σας ποιητή! Λαμπρή η φωτό και η τιμή που του επιφύλαξες! Σε μένα επίτρεψε να τον συνδέσω με την πρεμιέρα σήμερα της Άνοιξης:

Νά, νά ’ρχεται η γλυκιά Άνοιξη
λουλουδοστολισμένη,
απάνου σ’ ένα γάιδαρο
αντρίκεια καθισμένη.
 
Κι οπίσωθέ της τρέχουνε
κοπάδια γκαριστάδες,
όλοι ζουρλοί από το αίσθημα,
όλοι ζεστοί εραστάδες.
 
Κλοτσούν τετραποδίζοντες
και κλαίνε οχ’ τη χαρά τους,
και ζωντανή στα μάτια τους
θωρείς τη βουρλισιά τους. 
[...]
Άνοιξη, γλυκιά μου Άνοιξη,
συντρόφισσσα τω νιώνε,
οίστρε κοινέ αξεχώριστα
σερνικοθηλυκώνε!... 

Σχόλιο από τον/την Χρήστος Μαρούλης στις 21 Μάρτιος 2019 στις 22:49

Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα!!  Έχεις απόλυτο δίκιο... δεν είχε διστάσει τότε να συγκρουστεί και μάλιστα άγρια για τα κακώς κείμενα εκείνης της εποχής με πολιτικούς αλλά και τον κλήρο...  Το ίδιο θα έκανε αν ζούσε και στις μέρες μας...

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 21 Μάρτιος 2019 στις 22:33

Πολύ ωραίο το έργο τέχνης που απαθανάτισες, Χρήστο, και η αφιέρωσή σου στην επέτειο της ημέρας αυτής!

Έπρεπε να ζει στις μέρες μας αυτός ο μοναδικός ποιητής με την οξεία πέννα! Δεν θα άφηνε κανέναν παραπονεμένο...