Χαλάλιν της Πατρίδας μου ο γιος μου, η ζωή μου...

~
Σαν χθες (3-3-1957) οι Άγγλοι κατακτητές έκαψαν ζωντανό τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου μέσα στο κρησφύγετό του, τη στενάχωρη εκείνη σπηλιά που είχα αναρτήσει πριν από 1 χρόνο μετά το προσκύνημά μου εκεί. Βρίσκεται δίπλα στη Μονή Μαχαιρά, η οποία για τον Γρηγόρη αποτελούσε το καταφύγιο αλλά και το ησυχαστήριό του. Έπειτα από μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, ο «Ζήδρος», όπως ήταν γνωστός στους συναγωνιστές του, κατέφυγε στη Μονή μέχρι την ανάρρωσή του. Μάλιστα στη διάρκεια της διαμονής του στο μοναστήρι μεταμφιεσμένος σε μοναχό Χρύσανθο κέρασε γλυκό τους Άγγλους στρατιώτες που τον αναζητούσαν. Τελικά προδόθηκε, για να βρει ηρωικό θάνατο.
Αυτά τα κειμήλια (της μεταμφίεσής του αλλά και τα όπλα του) βλέπουμε στη βιτρίνα του παρακείμενου στη Μονή Μουσείου μνήμης του.

Η Μαρινέλα ερμηνεύει -σε μελοποίηση του Γιώργου Θεοφάνους- το ποίημα που έγραψε σαν επικήδειο η μάνα του ήρωα, η θρυλική Αντωνού: