Από βράχια είναι η γυναίκα που αγαπώ...

~
50 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ Α.

Από βράχια είναι η γυναίκα που αγαπώ κι έχει δυο πρόσωπα,
άλλοτε σκύβει επάνω μου μελαχρινή και άγρια, ανυπότακτη,
καντήλια ανάβουν με ένα πικρό της χαμόγελο,
δουλεύουν ακούραστα πάνω της οι άνθρωποι της γης,
οι κορυδαλλοί φυσούν στο χωματένιο της πρόσωπο λέξεις και νότες διψασμένες.
Από βράχια είναι η άγρια πλευρά της,
σαν γυναίκα που ποτέ μαζί της δεν ξεμπέρδεψες,
τα μαλλιά της φύκια και θάλασσα και το στόμα της θυμάρι με φασκόμηλο,
γείρε επάνω στους ώμους μου τιμημένη,
τραγούδα ταξιδιάρικα και με μυσταγωγία,
πάντα σε ακούω κάτω σε ένα φαράγγι […]

Τα στήθη σου κοιτούν στην θάλασσα,
τα πόδια σου στις αδελφές σου τις Κυκλάδες,
μπαίνω στον κόσμο σου και χάνομαι στην ορχήστρα σου σαν μουσικός αποξενωμένος.
Η πιο πιστή ερωμένη,
η πιο όμορφη στις σπονδές των θεών […]

Έλα τώρα,
άσε πάνω μου όλα τα τριζόνια σου, τους τζίτζικες, τα χελιδόνια,
κείνους τους αετούς που χαράζουν πορείες αυθόρμητες,
τα πληγωμένα σου παιδιά απάλυνέ τα… […]

ΠΟΠΗ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ
________________

Μοντέλο: Ανεζίνα Μπαλόγλου