"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...

------
... ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν".
------
Την πιο πάνω, μοναδικής ομορφιάς αναπαράσταση της Σταυρικής Θυσίας του Θεανθρώπου, συνάντησα στο Μικρό Χωριό της Ευρυτανίας, σε πρόσφατη επίσκεψή μου. Βρίσκεται ακριβώς έξω από την εκκλησία του γραφικού χωριού, όπου, μαγνητίζοντας τη ματιά μου, με εξέπληξε η προσεγμένη, στις λεπτομέρειές της, κατασκευή, του άγνωστου σε μένα καλλιτέχνη δημιουργού.
Και σήμερα, μέρα που ναι, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας, φίλοι μου, αυτή την πανέμορφη εικόνα ως ελάχιστη ταπεινή συμμετοχή στην αποψινή κορύφωση του Θείου Δράματος, στη Σταύρωση του γλυκού Ναζωραίου πάνω στο Γολγοθά της αχαριστίας μας, αποφεύγοντας ενσυνείδητα να υπεισέλθω σε δογματικούς και θεολογικούς λόγους και σκοπούς, σε ένα,
ομολογουμένως, τεράστιο θέμα, το οποίο προσφέρεται για ανάλυση και εξέταση από τους ειδήμονες δογματίζοντες και θεολογούντες κι όχι από τον άσχετο εμένα…
Μεγάλη Παρασκευή, ημέρα πένθους για τη Χριστιανοσύνη, και, συνειρμικά, ο καθένας μας αναλογίζεται και αναμετρά και τις δικές του "Mεγάλες Παρασκευές", τους δικούς του "Γολγοθάδες" που υψώνονται ανερώτητα μπροστά του, ανεβαίνοντάς τους αγόγγυστα, καρτερικά, παίρνοντας θάρρος και δύναμη, ελπίδα και αισιοδοξία, με τη σκέψη στην άσβεστη προσδοκία ότι η Ανάσταση του Χριστού μας θα φέρει συνεπακόλουθα και τη δική μας όποια ανάσταση, των όποιων ευγενικών μας επιδιώξεων…
Mε ψηλά, λοιπόν, το κεφάλι, με πίστη και βεβαιότητα για το αύριο, του οποίου εμείς οι ίδιοι είμαστε διαχειριστές και δημιουργοί του, ας προχωρήσουμε αποφασιστικά, χωρίς να ξεχνάμε ότι μετά από κάθε Μεγάλη Παρασκευή επακολουθεί νομοτελειακά η Ανάσταση !!!…
Καλή Ανάσταση, φίλοι μου !!!
------