Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

ο μπαρμπα Σπύρος, ο ψαράς

Το πρόσωπό του σκαμμένο απο ρυτίδες. Τα χέρια του δουλεμένα σε δυσκολίες, γεμάτα ρόζους. Από αυτά όμως που απλώνονται να πιάσουν το δικό σου. Στάθηκα δίπλα του χωρίς να του μιλήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω την ησυχία του. Με κοίταξε και χαμογέλασε βλέποντας κρεμασμένη στο στήθος μου τη φωτογραφική μου μηχανή. Ο πάγος έσπασε. Του πρόσφερα ένα τσιγάρο. Μου μίλησε για τη ζωή του. Για το ταβερνάκι που είχε στη Χαλκιδική, για τη βάρκα του, την αγάπη του για τη θάλασσα, για το ψάρεμα. Του μίλησα για μένα. Με άκουγε με προσοχή, με το βλέμμα καρφωμένο στα ήσυχα νερά. Που και που έπιανε μια τσέρουλα και την έριχνε σ' ένα μικρό κουβά. Μιλήσαμε για το σήμερα. Τις δυσκολίες. Για το αύριο,για τα παιδιά μας.
ΥΓ. Έχω να τον δω αρκετό καιρό...Εύχομαι να είναι καλά και ν' ανταμώσουμε πάλι, να κουβεντιάσουμε.

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 12 μέλη