ΡΟΔΟΣ Περιμετρικό Τοίχος

Η πόλη της Ρόδου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα
συνεχούς κατοίκησης στον ίδιο χώρο, ένα χώρο
που διακρίνεται για το φυσικό του κάλλος, το μικροκλίμα
του, την προνομιακή γεωφυσική του διαμόρφωση
και τη γεωγραφική του θέση στη βορειοανατολική απόληξη
του νησιού. Το στοιχείο αυτό καθιστά τη Ρόδο
σπάνια περίπτωση για τα ελληνικά δεδομένα, όσον
αφορά τη μελέτη της πολεοδομικής της εξέλιξης.
Στη δομή του σύγχρονου πολεοδομικού ιστού είναι ακόμη
φανερά τα ίχνη του οργανωμένου σχεδιασμού της ελληνιστικής
-Ιπποδάμειας- πόλης1, που απλώθηκε το 408
π.Χ. στο μοναδικό αυτό τοπίο, απέναντι από τις μικρασιατικές
ακτές. Την ελληνιστική πόλη περιέβαλλαν περίφημες
για την εποχή τους οχυρώσεις2, των οποίων η χάραξη
έχει κατά μεγάλο ποσοστό αποκατασταθεί γραφικά
στα πλαίσια της σύγχρονης αρχαιολογικής έρευνας
για την πόλη3. Σημαντικά λείψανα οχυρωματικών κατασκευών
είναι ορατά σε εκτεταμένους αρχαιολογικούς
χώρους, διάσπαρτους στη σύγχρονη πόλη.
Σήμερα διατηρούνται σε χρήση τα τρία κεντρικά από
τα πέντε ελληνιστικά λιμάνια.