Δημήτρης Χαρισίαδης (1911 - 1993)

[ΦΩΤΟγράφος]

Ο Δημήτρης Χαρισιάδης γεννήθηκε το 1911 στην Καβάλα, από μεγαλοαστική οικογένεια που του έδωσε την δυνατότητα μιας ιδιαίτερης καλλιέργειας για τα δεδομένα της εποχής.

Μια φωτογραφική μηχανή που του χάρισαν στα 16 του τον φέρνει σε επαφή με την φωτογραφία για πρώτη φορά. Σπούδασε χημεία στη Λοζάννη της Ελβετίας. Το 1933 επέστρεψε στην Αθήνα όπου και εργάστηκε ως χημικός στο εργοστάσιο πλαστικών του πατέρα του. Το ενδιαφέρον του γρήγορα μονοπώλησε η φωτογραφία στην οποία μυήθηκε μέσα από τα ξένα φωτογραφικά περιοδικά και βιβλία.

Αφετηρία της φωτογραφικής του πορείας αποτέλεσε το αλβανικό μέτωπο, όταν ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του στρατού, απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών και την επέλαση της ελληνικής στρατιάς στη Βόρεια Ήπειρο. Ως ανταποκριτής του ευρωπαϊκού τύπου φωτογράφησε τα «Δεκεμβριανά» και τον Εμφύλιο. Μετά την Απελευθέρωση για λογαριασμό των ξένων αποστολών βοήθειας, τεκμηρίωσε φωτογραφικά την άφιξη και τη διανομή της αμερικανικής βοήθειας προς τη χώρα. Αργότερα, με εντολή του Υπουργείου Ανασυγκρότησης κατέγραψε την οικονομική ανάκαμψη της χώρας και τα μεγάλα έργα. Η συνεργασία του με ξένους οργανισμούς, ειδησεογραφικά πρακτορεία και περιοδικά του εξασφάλισε με άνεση τα υλικά και τα μηχανήματα που χρειαζόταν, σε πολύ δύσκολες εποχές για την Ελλάδα. Συνεργάστηκε με το Associaded Press, το περιοδικό Life και το δίκτυο CBS.

Ανάκριση Ιταλού αιχμαλώτου (1941)

Αλβανικό Μέτωπο (1941)

Κατοχή. Εστία Νέου Φαλήρου (Δεκέμβριος 1941)

Υπήρξε από τους πρωτεργάτες στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας το 1952.

Από το 1956 έως το 1985 διατηρούσε το γνωστό φωτογραφικό πρακτορείο «Δ. Α. Χαρισιάδης» με το συνεργάτη του Διονύση Ταμαρέση. Κατέγραψε φωτογραφικά την εκβιομηχάνιση της χώρας, την ανάπτυξη της ναυτιλίας και την εξάπλωση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Ως φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου εντρύφησε και στη θεατρική φωτογραφία, καταθέτοντας πολυτιμότατο υλικό για την ιστορία του.

Παράλληλα με την επαγγελματική φωτογράφηση, το προσωπικό του ενδιαφέρον στράφηκε προς το ελληνικό τοπίο, τους οικισμούς, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και των πόλεων, και τέλος προς τον ίδιο τον άνθρωπο. Στο αρχείο του που αποτελείται από 120.000 αρνητικά έχει καταγραφεί η πολιτική, κοινωνική και οικονομική πορεία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Μιας Ελλάδας αισιόδοξης, δημιουργικής και τις περισσότερες φορές χαμογελαστής. Στην επαφή του με τα ξένα φωτογραφικά πρακτορεία και στην ενημέρωσή του γύρω από τη διεθνή φωτογραφική κίνηση μπορούν να αποδοθούν οι φωτογραφικές επιρροές αμερικανικής, κυρίως, προέλευσης που διακρίνονται στο έργο του.

Η διεθνής αναγνώριση της καλλιτεχνικής αξίας του έργου του ήρθε από νωρίς. Ήταν ο μόνος Έλληνας που συμμετείχε στη μεγάλη έκθεση «The Family of Man» στη Νέα Υόρκη το 1955. Επίσης πήρε μέρος στις εκθέσεις: «Greece seen by eleven Greek photographers» στο Σικάγο το 1957, «The Pace of the European» στο Μόναχο το 1959 και πολλές άλλες. Πέθανε το 1993 αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο και σημαντικό έργο.

Η ισορροπημένη, συχνά αφαιρετική σύνθεση, η άψογη τεχνική, το χιούμορ και η αισιοδοξία χαρακτηρίζουν τη γραφή του Χαρισιάδη, ο οποίος συνδύασε τις ξένες επιδράσεις με την ελληνική αισθητική σε ένα καθαρά προσωπικό ύφος. Πράγματι, σε όλο το θεματικό εύρος της δουλειάς του η προσεκτικά μελετημένη γεωμετρία του κάδρου, η επιτηδευμένη χρήση του φωτός και της σκιάς και η επιλογή της κατάλληλης οπτικής γωνίας και απόστασης, ώστε να αναδεικνύεται με τρόπο σαφή και άμεσο το κυρίως θέμα, παρέμειναν αναλλοίωτα συστατικά της αισθητικής του. Στο πλαίσιο αυτό, η «ανόθευτος» φωτογραφία, όπως την εννοούσε ο Χαρισιάδης, δεν απέκλειε καθόλου την επανάληψη ή ακόμη και τη σκηνοθεσία της σκηνής ή την επανασύνθεση του κάδρου στον θάλαμο, εφόσον μια τέτοια επέμβαση μπορούσε να παράσχει καλύτερα αισθητικά και τεχνικά αποτελέσματα.

Αυτό που χαρακτηρίζει τις φωτογραφίες του Χαρισιάδη, τουλάχιστον αυτές που ξεχωρίζουν ποιοτικά τόσο από το ερασιτεχνικό όσο και από το επαγγελματικό σκέλος της παραγωγής του, είναι μια ηρεμία και αυτοσυγκράτηση. Καμία υπερβολή ούτε στην υπογράμμιση συναισθημάτων

ούτε στη φορμαλιστική κατασκευή. Το κάδρο του δεν είχε τον δυναμισμό της Παπαϊωάννου και ο συναισθηματισμός του δεν εισέβαλε στη φωτογραφία του, όπως συμβαίνει με τον Μπαλάφα. Η φλεγματική αυτή απόσταση υπηρετεί με σεμνότητα την αρμονία και την αίσθηση μιας διάρκειας. Το γεγονός ότι για τόσα χρόνια ο Χαρισιάδης μέσα από τον σεβασμό αυτής τής αρμονίας έκανε ταυτόχρονα ένα σημαντικό προσωπικό έργο και με την ίδια ποιότητα άσκησε και ένα επάγγελμα, δεν μπορεί παρά να αυξήσει τον θαυμασμό και τον σεβασμό μας.

[33az07p84ati6]

Kαλημερα σ' ολους τους φιλους  μας !!! Υπεροχος ,ο Χαρισιαδης ....θα ελεγα  πολυ επικαιρος σημερα ...τις μερες που ζουμε ..

Θα προτεινα στην καλη μου φιλη την Πεννυ ,να κανουμε μια μικρη αναφορα στην Ελληνικη Φωτογραφικη εταιρεια ..πως ξεκινησε ..ποια ηταν τα ιδρυτικα μελη της .. παραλληλα να αναπτυξουμε  τα βιογραφικα  Ελληνων φωτογραφων ...  να προβαλουμε μερος του εργου τους ..οσο  αυτο ειναι εφικτο ..

Μπορουμε επισης να αναπτυξουμε ,  στηλη  ξενων φωτογραφων ,   γνωριζοντας το εργο τους .. να δουμε ..να μαθουμε την πορεια του  .. κανοντας καθε ενας απο εμας το σχολιο του ...

Ευχαριστουμε Πεννυ ..ναχεις μια υπεροχη μερα !!!

[33az07p84ati6]

- Peny Καλημερα !!

Χρονια Πολλα ,Χρονια καλα  !!!

Ευχες και απο εδω ,σε ολους τους συνταξιδιωτες μας ,καλα ταξιδια ναχουμε !!!!

Ωραια !! Να ξεκινησουμε  μια αναφορα (περιληπτικη ) στα ιδρυτικα μελη της Ελληνικης Φωτογραφικης εταιρειας ..

Και θα ετοιμασω παραλληλα ενα αφιερωμα στον Τακη Τλουπα ...εχω  υλικο,  θα αναζητησω κ' βιντεο σχετικα εαν υπαρχουν διαθεσιμα ...

Θα τα πουμε συντομα ...