"Φωτογραφικό Ταξίδι"

Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

Ευχαριστώ πάρα πολύ που σταθήκατε στη συγκεκριμένη ανάρτηση και ιδιαίτερα τους φίλους που

τοποθετηθήκατε, αφήνοντας τα σχόλιά τους, που ήταν πολύ χρήσιμα. 

Με τις ευχαριστίες μου, κλείνοντας το θέμα, εκφράζω και κάποιες επί πλέον σκέψεις μου…

 

Ίσως να αποτελούσε καλό θέμα για φόντο πορτραίτου, αλλά μόνο τα πορτραίτα της Ελευθερίας και της Κούλας

σκέφτομαι ότι θα ταίριαζαν σ’ αυτό το φόντο και αν είχα φωτογραφίες τους, σίγουρα θα επιχειρούσα να

υλοποιήσω αυτή την πολύ καλή ιδέα του φίλου Βασίλη… 

Βέβαια, εγώ αντέχω να βλέπω αυτή τη φωτογραφία, πολλά δευτερόλεπτα, γιατί μου μιλάει… όπως μπορεί να

συμβεί και σε εσάς, βλέποντας έστω και κακοτραβηγμένες αναμνήσεις σας…                       

Αυτή η… θολούρα, που ευχόμουν να την είχα αποφύγει, αν ήμουν πιο σταθερός στο κράτημα, τελικά με τον

καιρό, έμεινε στη σκέψη μου σαν μια απ’ τις «καθαρότερες» αναμνήσεις μου...                                                                                      

Είναι πολύ σωστό, ότι κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να μπει στη σκέψη του άλλου, άλλωστε για το λόγο αυτό

προσπαθούμε με λέξεις να κατευθύνουμε τους φίλους, σ’ αυτό που σκεφτόμαστε...                                                

Επειδή αναφέρθηκε ο Michael Ackerman, ίσως οι ηθελημένα λάθος φωτογραφίες του να είναι μια τεχνική

φωτογράφησης, αλλά το με άποψη «χωρίς συναισθηματισμό» δεν μπορώ εύκολα να καταλάβω…  Η δική μου

φωτογραφία, δεν βγήκε με διάθεση ηθελημένου λάθους, αλλά, μόνο το συναίσθημα με οδήγησε στο κλικ…  

Και βέβαια, δεν σκέφτηκα καθόλου, να κουνήσω τη μηχανή ή να σας γράψω ότι την κούνησα, και έτσι πέτυχα

αυτό το αποτέλεσμα…  

Ήθελα να την κρατήσω σταθερή, αλλά δεν μου βγήκε δυστυχώς και έτσι μόνο στη δική μου μνήμη η εικόνα

είναι "πεντακάθαρη".

Και κλείνω αυτή τη μικρή αναφορά, με τον Henry Van Dyke (που ανέφερε ο Γιάννης και τον ευχαριστώ): Το

δάσος θα ήταν ένα πολύ βουβό μέρος, αν τα μόνα πουλιά που κελαηδούσαν, ήταν αυτά που κελαηδούν

καλύτερα. 

Σας ευχαριστώ και πάλι, γιατί η ανταλλαγή των απόψεών μας ήταν για μένα χρήσιμη και εποικοδομητική…

 Παρουσιάζω ένα κολλάζ που έκανα, προσθέτοντας ελάχιστη «δημιουργική» ασάφεια, που ίσως ταιριάζει σε

μακρινές αναμνήσεις…

Χρήστο, ευχαριστώ ιδιαίτερα για το σχόλιό σου στην αρχική ανάρτηση…

 

Η σημερινή ανάρτηση, είναι και πάλι αφιερωμένη σε σένα, αλλά και στον καλό μας φίλο και συνταξιδιώτη

Γιάννη Κωβαίο…

 

Διδυμότειχο, Άνοιξη 1985

(CANON A-1, αναλογική)

Προβολές: 57

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχολιάστηκε από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ την Πέμπτη

Φίλε Γιώργο,  σ' ευχαριστώ πολύ! 

Σχόλιο από τον/την ΤΣΕΚΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ στις 8 Μάιος 2024 στις 17:16

Πολύ καλή η ανάρτησή σου Γιώργο και ακόμα καλύτερος ο διάλογος που αναπτύχθηκε ..

Σχόλιο από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ στις 8 Μάιος 2024 στις 16:36

Ευχαριστώ πολύ για τα εποικοδομητικά σας σχόλια, για τον επίλογο της αρχικής μου ανάρτησης!

Τον Ackerman, μόνο ακουστά τον είχα, φίλε μου Βασίλη και επειδή τον ανέφερε η Κατερίνα και τώρα εσύ, έψαξα λιγάκι για το έργο του…  Ζητώ συγγνώμη, αν φάνηκε ότι υπερβάλλω κάπου ως προς αυτόν… μπορεί και να μη κατάλαβα καλά απ’ την αρχή αυτό το… «χωρίς συναισθηματισμό».  Πραγματικά είναι καταξιωμένος καλλιτέχνης, οπότε είχε κάθε δικαίωμα να προσπαθήσει να εκφράσεις και τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.  Μακριά από εμένα οποιαδήποτε απόπειρα κριτικής του έργου του…   Τώρα για το πουσάρισμα, άστο καλύτερα… Στο Διδυμότειχο, τότε δύσκολα βρήκα ένα 1000άρι φιλμ να δοκιμάσω και λόγω και απειρίας, δεν έμεινα ευχαριστημένος…  Για τι πουσάρισμα να μίλαγα στον φίλο μου τον ΑΣΥΝΑΓΏΝΙΣΤΟ (φωτογράφος), που μπορεί και να μην ήξερε τι σημαίνει (ούτε εγώ γνώριζα)…

Χρήστο Χ., σε ευχαριστώ πολύ και είδα με ενδιαφέρον τον βίντεο που επισύναψες για την τεχνική IMC.  Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα, θα μπορούσα να πω ότι είναι η φωτογραφία μου, χωρίς να έχω ιδέα για την τεχνική αυτή…

Φίλε μου Σπύρο, αυτό το κάτι που τραβάει, όπως γράφεις, με ώθησε να σας την παρουσιάσω…  Όσο για τον Henry  an Dyke (απ’ το σχόλιο του Γιάννη τον έμαθα), δεν είναι φυσικά απαραίτητο να συμφωνούν οι πάντες στα λεγόμενά του. Απλά εμένα, μου έκανε εντύπωση…

Στο φινάλε, μια φωτογραφία πήγα να βγάλω και δυστυχώς, βγήκε κουνημένη, αλλά είναι βίωμά μου και προσωπικά μου αρέσει…

Τώρα γράφοντας αυτό το σχόλιο, μου ήρθε μια… φλασιά:  Αν π.χ. ο Ankerman, είχε τραβήξει αυτή τη φωτογραφία, ίσως να είχε διαφορετικές και  πολύ καλές κριτικές…  ή θα ήταν το κακόφωνο πουλί, ανάμεσα στα καλλίφωνα του δάσους;

Πάντως παιδιά, κλείνοντας και έχοντας δει μερικά δείγματα δουλειάς κάποιων μεγάλων φωτογράφων… θα διάλεγα να θαυμάσω τις δημιουργίες π.χ. του ΜΠΑΛΑΦΑ, του ROBERT McCABE... και τις ΥΠΈΡΟΧΕΣ  αναλογικές φωτογραφίες του καλού μας φίλου Βασίλη απ’ τα ελληνικά νησιά!

Σας ευχαριστώ πολύ!

Σχόλιο από τον/την Σπύρος Ζαφειρατος στις 8 Μάιος 2024 στις 11:03

Η ανάρτηση είναι στο σύνολο της πολύ καλή φίλε Γιώργο. Η δε επεξεργασία της δεξιάς φωτογραφίας είναι εξαιρετικά επιτυχής. Σε οδηγεί σε άλλες παλαιότερες εποχές ακόμα, ακόμα (και συγχωρέστε μου τον παραλληλισμό) σε διηγήματα (τρόμου) του H.P. Lovecraft. Εάν η λήψη δεν ήταν κουνημένη αλλά αντίθετα όχι καλά νεταρισμένη θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω υπέροχη. Έχει κάτι που σε τραβάει.

Σε κάθε περίπτωση είναι μια πολύ προσωπική ασπρόμαυρη λήψη που ξεφεύγει από τα όρια της κλασικής φωτογραφίας και που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας (απολύτως σεβαστό) και όσοι πιστοί προσέλθετε. Εγώ ανήκω σε αυτούς τους πιστούς. Από την άλλη μεριά δεν μπορώ να συμφωνήσω με την ρήση Henry  an Dyke.

Δεν μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι. Κάθε λήψη πρέπει να είναι κατά το μέγιστο δυνατόν σωστή μέσα στο πλαίσιο αναφοράς της. Ένα landscape π.χ. δεν γίνεται να μην είναι νεταρισμένο, ένα πορτραίτο πρέπει να ακολουθεί κάποιες βασικές αρχές κλπ. 

Σχόλιο από τον/την Christos Christodoulou στις 8 Μάιος 2024 στις 9:55

Πάρα πολύ όμορφη η συνολική σου ανάρτηση φίλε Γιώργο!!Και μόνο το γεγονός πως η παρούσα λήψη σου μιλάει και ξυπνάει αναμνήσεις και συναισθήματα αυτό αρκεί.Θα μπορούσε άνετα η φωτό σου να είχε ληφθεί με την τεχνική ICM(Intentional Camera Movement),την τεχνική της κουνημένης φωτογραφίας,Σε αυτή την περίπτωση η λήψη θα αποκτούσε περισσότερη αξία??Πιο κάτω δείτε ένα βίντεο για τη συγκεκριμένη τεχνική.

https://youtu.be/EnhfmeIErnU

Σχόλιο από τον/την ΔΙΟΝΥΣΗΣ στις 7 Μάιος 2024 στις 23:30

Πολύ ωραία ανάρτηση γεμάτη με συναισθήματα Γιώργο.

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 7 Μάιος 2024 στις 20:23

Μια ανάμνηση που χάνεται στα βάθη του παρελθόντος ... μπορεί και να θολώσει η οξύτητα της..αλλά να παραμείνει έντονα δυναμική

Ιδιαίτερη η μνεία σου στον Ackerman αλλά νομίζω εμπεριέχει μια υπερβολή στον παραλληλισμό φίλε ... δεν έχουν καμία σχέση οι δικές μας αποτυχημένες εικόνες με τον μεγάλο καλλιτέχνη που αφού καταξιώθηκε παγκόσμια άρχισε να εκφράζει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες ...

Τεχνικά ...αφού δεν είχες φως για να ανεβάσεις ταχύτητες...μπορούσες να πουσάρεις το φίλμ σου μέχρι και τα 1600 ASA ( άνετα ) να ανεβάσεις ταχύτητα και να το εμφανίσεις σε αυτά τα asa...το είχα κάνει πολλές φορές ...πετάει κόκκο αλλά είναι μια χαρά στην ευκρίνεια

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 7 Μάιος 2024 στις 15:31

Πολύ όμορφη λήψη, επεξεργασία και κολάζ, Γιώργο,

όπως σου είπα και στην προηγούμενη ανάρτησή σου, η συγκεκριμένη σου λήψη εμπεριέχει τον συναισθηματισμό των παιδικών σου χρόνων και ως τέτοια την αποδέχομαι, σαν μια '' κουνημένη ανάμνηση'' !!

Χορηγοί

ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΣΕ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τηλ. 2321085880
PhotoSTAR.gr


ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ

Γυναικεία - Ανδρικά Υποδήματα

tsoumpas.gr

© 2024   Created by G.D.Christoloukas.   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης