Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας
“Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
Μάνος Χατζηδάκης<Το νησί των συναισθημάτων>
Ετικέτες;
Σχόλιο
Πόσο όμορφα Μιχάλη, συνδύασες εικόνα και κείμενο!
Υπέροχο το κάδρο σου Μιχάλη ,εξαιρετική η ματιά σου!!!Πόσο τρυφερή και ευαίσθητη η ιστορία του Μάνου Χατζηδάκη...!
Το γνωστό παραμύθι το Μάνου βρήκε τον ιδεώδη εικονογράφο στο πρόσωπό σου, Μιχάλη, και στα εγνωσμένα εργαλεία σου, την παρατηρητικότητα, την ευφυία, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα! Εξαιρετικό φωτοπαραμύθι, φίλε!
Σας ευχαριστώ για τά όμορφα σχόλια σας. Το σημείο που έγινε η λήψη είναι στην βάση του Πύργου Naillac.
Πύργος Ναγιάκ
(1400 1863)
Χτίστηκε από το μεγάλο Μάγιστρο Ναγιάκ: 1396 1421. Ο πύργος αυτός τέλειος σε δύναμη και ομορφιά, ήταν στην περιοχή κολώνα, για να προστατεύει το λιμάνι από τις επιθέσεις. Είχε ύψος 49 μέτρων, διέθετε δε, τρείς ορόφους. Η κατασκευή τους αποτελούσε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κατά των εχθρών και απέκλειε την πρόσβαση από τη θάλασσα.
Μια αλυσίδα που ξεκινούσε από τη βάση του έφτανε μέχρι την άλλη άκρη του λιμανιού αποτρέποντας την είσοδο εχθρικών πλοίων. Ο πύργος αυτός που ήταν ο ωραιότερος της Ρόδου έπεσε από το μεγάλο σεισμό του 1863. Ακόμα και σήμερα φαίνονται καθαρά τα θεμέλια του μοναδικού αυτού οχυρωματικού έργου, ενώ τα οικοδομικά του υλικά βρίσκονται στο βυθό του λιμανιού της Κολώνας.
Πολύ όμορφη λήψη και ματιά Μιχάλη!
Το πρώτο πλάνο δίνει πολύ ωραία δυναμική , παρόλο που είναι ξένο προς το πίσω τοπίο και με τα σχήματα ταιριάζει πολύ στην οπτική σου Μιχάλη!
Η μόνη αγάπη που αντέχει στο χρόνο είναι αυτή του Θεού προς εμάς... εμείς δεν τα καταφέρνουμε δυστυχώς.
Θαυμάσια ματιά και δουλειά Μιχάλη!!
Πόσο τρυφερή ανάρτηση, Μιχάλη!
Άλλο τόσο και το υπέροχο πλάνο σου!!!
Πάρα πολύ καλό εύρημα, λήψη , επεξεργασία και σχόλιο Μιχάλη !!!
ΥΠΈΡΟΧΗ ανάρτηση Μιχάλη!
ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΣΕ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τηλ. 2321085880
PhotoSTAR.gr
Δεν υπάρχουν γενέθλια σήμερα
© 2024 Created by G.D.Christoloukas. Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"