Utrecht, Railroad Station

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την Αριστέα Μαρούντα στις 8 Οκτώβριος 2012 στις 12:17

Καλημέρα Παναγιώτη. Καλή εβδομάδα. Ευχαριστώ για το σχόλιο και κυρίως για το τραγούδι. Αντε μου έφτιαξες τη διάθεση μου, γιατι με το νού ταξιδευω ήδη στις πόλεις που αναφέρει !!! Να 'σαι καλά φίλε μου !!!! 

Σχόλιο από τον/την Αριστέα Μαρούντα στις 8 Οκτώβριος 2012 στις 10:14

Dini και Δήμητρα σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Καλέ μου Μιχάλη σε ευχαριστώ πολύ. Πολύ όμορφο και ενθαρρυντικό το σχόλιό σου.Χάρηκα που ανακάλεσα μνήμες. Κι εγώ σταμάτησα Ουτρέχτη  πηγαίνοντας από Κολωνία-Αμστερνταμ. Λίγο σε "ζηλεύω" που έχεις τόσες εμπειρίες με τα τρένα.... Εϋχομαι να τις επαυξήσεις.

Ευχομαι λοιπόν όλοι μας, και είμαστε αρκετοί που εκδηλώσαμε τέτοιες ελπίδες και όνειρα για ταξίδια, να προλάβουμε να τα πραγματοποίησουμε μια μέρα στο μέτρο του δυνατού.... 

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 8 Οκτώβριος 2012 στις 9:14

πανεμορφο θεμα κ υπεροχη ληχη μπραβο

Σχόλιο από τον/την dini στις 8 Οκτώβριος 2012 στις 2:00

!!!!

Σχόλιο από τον/την Αριστέα Μαρούντα στις 8 Οκτώβριος 2012 στις 0:21

Καλώς το το Κατερινιό, φρέσκο --φρέσκο και ξεκούραστο από τις πηγές. Μπράβο, έκανες πολύ καλά που πήγες, εγώ σκέφθηκα ότι ήσουν Χαλκιδική.

Τώρα να σου πώ, πως μεε έκανες να δακρύσω, θα το πιστέψεις ???

Προχθές συζητούσα με το ταξιδιωτικό μου ταίρι, ότι αυτό το ταξίδι το θέλω πολύ, μα πάρα πολύ.

Το 78, νιά ακόμη, έκανα το κομμάτι Λένιγκράντ-Μόσχα και ήταν ένα όνειρο και ας μην είχα εμπειρίες...Τώρα το θέλω πλήρες, όπως και το ταξίδι με το τρένο που ανεβαίνει στο Θιβέτ από το Πεκίνο. Εχω δεί ένα βίντεο και πονάει η ψυχή μου.

Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω. Στα δυσκολα, πιάνω τον εαυτό μου να με βλέπει με μια μικρή βαλίστα, τα άκρως απαραίτητα, και να ανεβοκαιτεβαόνω τρένα...

Σε ευχαριστώ από την ψυχή μου για την ευχή σοιυ. Μακάρι να πιάσεικαι η δόλια μάνα να ταξιδέψει, που όλο ενοίκια πληρώνει για τα τέκνα της.

Αντε καληνύχτα και καλή εβδομάδα, καλή μου

Ασε, με έπιασε το παράπονο...

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 7 Οκτώβριος 2012 στις 23:48

΄Αριά μου, όντως η φωτογραφία σου είναι τεχνικά άψογη και με την προοπτική της με οδηγεί κατευθείαν σ' εναν σταθμό τραίνου! ΄Οπου και εγώ αρέσκομαι να φιλτράρω τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων και να αναλογίζομαι το λόγο που τους έφερε εκεί! Ταξίδι αναψυχής ή ανάγκη!

Αλλά όμως προσοχή σε κείνο το ταξίδι της ζωής που πολλοί μπαίνουν και βγαίνουν στο βαγόνι μας, χωρίς να δίνουμε την απαραίτητη προσοχή, θεωρώντας πως όλοι θα βρίσκονται για πάντα μαζί μας στο ταξίδι της ζωής...αλλά...!

Και μετά μου λές πως είμαι ευαίσθητη! Εσύ τι είσαι καλή μου φίλη!

Σου εύχομαι να βρεθεί εκείνος ο πολύτιμος ελεύθερος χρόνος και να κάνεις το ταξίδι των ονείρων σου με τον υπερσιβηρικό! Και να με θυμάσαι, γιατί οι ευχές μου πιάνουν και βγαίνουν αληθινές! Καλό σου βράδυ!

Σχόλιο από τον/την Αριστέα Μαρούντα στις 7 Οκτώβριος 2012 στις 22:34

Δημήτρη και Γιάννη ας ευχαριστώ πολύ για τα like

Σχόλιο από τον/την Αριστέα Μαρούντα στις 7 Οκτώβριος 2012 στις 17:44

Bασιλικούλα χαίρομαι που έγινα η αφορμή για νοερά ταξίδια.

Ούτως  ή άλλως έχει τελειώσει πιά ο μονότονος ήχος με τα υπερσύγχρονα τρένα της υψηλής ταχύτητας, έμεινε μόνο η απόλαυση του ταξιδιού.

Και εγώ έχω τέτοιους ήχους, το τρένο των 2 του έφευγε για να ξημερωθεί Αθήνα, το πρωινό για τα λουτρά Καϊφα, ή το τρενάκι για τα Ολύμπια. Πάντα προσπαθούσα να φαντασστώ τα πρόσωπα των ταξιδιωτών, τις σκέχεις τους, τα προβλήματά τους...., τις περισσότερες φορές όμως του ζήλευα. Ηθελα να είμαι μαζί τους.

 Γι' αυτό ακόμη και σήμερα επικεντρώνομαι στους ανθρώπους και στις κινήσεις του σώματός τους. Ειναι μεγάλο σχολείο κα΄θε ταξίδ με τρένο !!!

Να έχεις ένα ήσυχο κυριακάτικο απόγευμα

Σχόλιο από τον/την ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ στις 7 Οκτώβριος 2012 στις 17:17

Κι εμένα τα τρένα πάντα με γοήτευαν και με γοητεύουν!Σε αντίθεση με τον Ted εμένα ο ήχος τους μου φαίνεται ιδιαίτερα οικείος και γοητευτικός και είναι σαν να ακούω ακόμη μέσα στην ησυχία της νύχτας τον ήχο της νυχτερινού τραίνου που ακουγόταν από το πατρικό μου σπίτι! Πάντα όταν τον άκουγα άφηνα το μυαλό μου να πλάθει ιστορίες και σ'ευχαριστώ που με την ανάρτηση σου μου έφερες στο μυαλό γλυκές μνήμες!

Σχόλιο από τον/την Αριστέα Μαρούντα στις 7 Οκτώβριος 2012 στις 15:59

Φϊλε μου Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ, όπως και εσέ καλέ μου φίλε Βασίλη. Συμφωνώ μαζί σου, η ίδια η ζωή είναι το μεγαλύτερο τεξίδι, αρκεί να μπορείς να διακρίνεις τους σταθμούς και να γεύεσαι ό,τι σου προσφέρει ο καθένας τους . Ποτέ δεν αλλάζει, ποτέ δεν είναι το ίδιο ....

• ‹ Προηγούμενο
• 1
• 2
• Επόμενο ›
• Σελίδα