To γεφύρι της Άρτας(Έγχρωμο)

Μέχρι και σήμερα όταν το περνούν οι Αρτινοί χαμηλώνουν τη φωνή και τα μάτια αποδίδοντας φόρο τιμής στην Πρωτομαστόρισσα που με τη θυσία της αλλά και την αλλαγή των κατάρων της σε ευχές πρόσφερε στους προγόνους τους ότι πιο απαραίτητο για την επιβίωση και την ευμάρειά τους: το Γεφύρι, που ενώνει τις δύο όχθες του Άραχθου κι όχι μόνο.

Το Γεφύρι της Άρτας ενώνει το παρελθόν της Άρτας με το παρόν της και ελπίζουμε και με το μέλλον της. Σύμβολο 2.000 χρόνων που στέκεται αγέρωχο, αν και πολλές φορές πληγωμένο τόσο από τον ίδιο τον ορμητικό ποταμό όσο κι από τις πρόσκαιρες ανάγκες που προσπάθησαν να καλύψουν οι κατακτητές της Άρτας - Τούρκοι και Γερμανοί- το φράγμα που φτιάχτηκε λίγο παραπάνω για να εξυπηρετήσει τις νέες ανάγκες και παραλίγο να το καταστρέψει εντελώς όταν η πεσμένη στάθμη του νερού φανέρωσε στον ζημιογόνο ατμοσφαιρικό αέρα τα αρχαία ξύλινα πέλματά του και τέλος τη στενομυαλιά κάποιων δημοσίων υπαλλήλων, που εισηγούνταν τη δεκαετία του '30 το γκρέμισμά του, αφού δεν ήταν πλέον λειτουργικό!

Το Γεφύρι της Άρτας παρ’ όλους τους «εχθρούς» του επέζησε, και σίγουρα κυρίαρχο ρόλο έπαιξαν οι ευχές της όμορφης γυναίκας του Πρωτομάστορα:

«Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι
κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες».

Δεν ήταν όμως αυτά τα πρώτα λόγια της τραγικής γυναίκας όταν κατάλαβε ότι οι μάστορες και κυρίως ο Πρωτομάστορας άντρας της εκμεταλλευόμενοι στυγνά την αγάπη που του είχε την ξεγέλασαν στέλνοντας την στα έγκατα της κεντρικής καμάρας του Γεφυριού να αναζητήσει τάχα το χαμένο δαχτυλίδι του γάμου τους:

«Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες».

Με το χτίσιμο της γυναίκας του Πρωτομάστορα στα θεμέλια πραγματώθηκε η θυσία που απαιτούσαν τα στοιχειά του ποταμού προκειμένου να επιτρέψουν στους ανθρώπους να επέμβουν και να γεφυρώσουν τις δύο όχθες του ορμητικού Άραχθου.

Ο θρύλος του Γεφυριού της Άρτας έκανε το πέτρινο πέρασμα γνωστό στα πέρατα της οικουμένης με αρωγό το τραγούδι που η δημοτική μούσα έβαλε στα χείλη των ανθρώπων.

Αλλά και η ίδια η εικόνα του Γεφυριού έχει κοσμήσει πίνακες, κεντήματα, χαλκογραφίες, νομίσματα και ξυλόγλυπτα κάνοντας το αθάνατο και προσφέροντας του μια θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα θρυλικά ελληνικά μνημεία