ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ

Η Α. Συνοδινού θυμάται πάντα την 7η Νοεμβρίου του 1964. Ήταν εκείνη τη μέρα που, με την ένθερμη υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, εγκρίθηκε η 25ετής εκμίσθωση του παλαιού λατομείου στο λόφο του Λυκαβηττού στη μεγάλη πρωταγωνίστρια. Η κατασκευή υπαίθριου θεάτρου εκεί έδωσε σύνθετη απάντηση σε τρία αιτήματα: την επιθυμία να επουλωθεί η πληγή που το λατομείο είχε ανοίξει στο Αττικό τοπίο, την ανάγκη της ηθοποιού να συνεχίσει να υπηρετεί το αρχαίο δράμα και τη δημιουργία ενός νέου χώρου για τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών.

Η πρώτη παράσταση που ανέβηκε στον Λυκαβηττό ήταν η «Αντιγόνη». Ως σκηνοθέτης επιλέχθηκε ο Γιώργος Σεβαστίκογλου.
Στο μεταξύ το ζεύγος έψαχνε να βρει στην Αθήνα ένα οικόπεδο για να το μετατρέψει σε θέατρο. «Και τότε έμαθα από τον Μουζενίδη ότι είχε ανεβάσει την "Πενθεσίλεια" του Κλάιστ επί Κατοχής στο Λυκαβηττό για τους Γερμανούς», πιάνει το νήμα της κουβέντας ξανά ο Γ. Μαρινάκης. «Πήγαμε λοιπόν στο Λυκαβηττό, όπου αίφνης είδαμε κάτι φορτηγά γεμάτα μπάζα να ανεβαίνουν αγκομαχώντας. Ρωτάω και μου λένε πως τα έφερναν από τις αποχωματώσεις που έκαναν για να χτιστεί το "Χίλτον". Ήταν δύο τα νταμάρια και τα έριχναν στο ένα από αυτά για να κλείσει η τρύπα». Ενθουσιασμένοι, καλούν τους φίλους τους για να δουν το χώρο και παράλληλα ζητούν από τον Γιάννη Λιγνάδη, αδελφό του σημαντικού δάσκαλου και θεατρικού κριτικού Τάσου και θείο του ηθοποιού και σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη, να βρει σε ποιον ανήκει. Αποδεικνύεται ότι ανήκε στη Μονή Πετράκη, στην οποία είχε παραχωρηθεί με σουλτανικό φιρμάνι...
Οι εκκλησιαστικές αρχές βλέπουν μεν θετικά το αίτημά τους, πλην όμως προκηρύσσουν διαγωνισμό, ο οποίος γίνεται, για να κατακυρωθεί εν κατακλείδι το θέατρο για 25 χρόνια έναντι 25.000 δραχμών τον μήνα, για την περίοδο Ιουνίου - Αυγούστου, στην Α. Συνοδινού. Ο όρος ήταν, στο θέατρο που θα δημιουργούσε να παίζεται μόνο αρχαίο δράμα.
ανασχεδίαση σκίτσο Τ. Χ. Ζενέτου σε βραδινή εκδοχή αναδεικνύει περισσότερο την έννοια της καθαρότητας και φωτεινότητας του βράχου στο αττικό τοπίο

«Ήμασταν φίλοι με τον Σκαλαίο, τον πολιτικό μηχανικό, ο οποίος μας έφερε σε επαφή με τον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο. Ήταν αυτός που έκανε τα σχέδια του θεάτρου και το ονόμασε ''Αχιβάδα''», θυμάται η πρωταγωνίστρια.Νέο πρόβλημα προέκυψε όταν ζήτησε δάνειο 8.000.000 δραχμών για να φτιάξουν το θέατρο. Ο Παπανδρέου τούς στέλνει στον Δημήτρη Παπαευστρατίου, γενικό γραμματέα του ΕΟΤ, ο οποίος τους λέει πως η έγκρισή του είναι ανέφικτη, αφού δεν τους ανήκει ο χώρος. Ωστόσο βρίσκει τη λύση, ανταλλάσσοντας τον Λυκαβηττό με ανάλογο χώρο στη Βουλιαγμένη, που παραδίδεται στη Μονή Πετράκη. Ο Λυκαβηττός πλέον ανήκει στον ΕΟΤ, ο οποίος αναθέτει σε ιδιωτική εταιρεία τη δημιουργία λυόμενου θεάτρου που υλοποιείται μέσα σ' ένα μήνα, ενώ το αρχικό σχέδιο του Ζενέτου για μόνιμο θέατρο εγκαταλείπεται. Πικραμένος ο αρχιτέκτονας δεν θα ξανανέβει στο λόφο. Η εποποιία της δημιουργίας του νέου θεάτρου αποτυπώνεται σε ντοκιμαντέρ του Βασίλη Μάρου.
(άρθρο Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΑΦΚΟΥ 7 - 29/06/2008)