Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

φυγή

Όλη σου η ζωή περνά μπροστά απ'τα μάτια σου σε μια στιγμή.
Ο ήχος της βροχής απ'έξω ,ρυθμικός σου θυμίζει ένα σκοπό.
Ξαφνικά νιώθεις μόνη.
Έχεις την ανάγκη να σπρώξεις την πόρτα , να τρέξεις στο δρόμο σαν παιδί
και να ανοίξεις τα χέρια σου να αγκαλιάσεις τη βροχή.
Η λεπτή γραμμή που σχηματίζεται ανάμεσα απ'τα χείλη σου
μένει ήρεμη εδώ και ώρα.
Ξαφνικά νιώθεις μόνη κι ας ξέρεις πως δεν είσαι.
Κοιτάζεις το μεγάλο ρολόι που κρέμεται στον τοίχο και ξαφνιάζεσαι...
θαρρείς πως δεν το έχεις ξανακοιτάξει ποτέ.
Έχει περάσει η ώρα , σκέφτεσαι.
Στέκεσαι όρθια μπροστά απ'το παράθυρο και κοιτάζεις τον ουρανό επίμονα
σαν να ψάχνεις να βρεις κάποιον.Σαν κάτι να περιμένεις.
Απο το βάθος του δωματίου ακούς το όνομά σου.
Ατάραχη με βήμα σταθερό κατευθύνεσαι προς το τραπέζι, δίπλα στο παράθυρο.
Το βλέμμα σου πέφτει πάνω σε μια παλιά φωτογραφία...
με δυσκολία αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορεί να είσαι εσύ το χαμογελαστό και ευτυχισμένο αυτό πρόσωπο της φωτογραφίας.
Κλείνεις τα μάτια μια στιγμή κι αφήνεις δίπλα της μια βέρα,
ένα κομμάτι της ζωής σου.
Αμέσως νιώθεις πιο ανάλαφρη χωρίς αυτήν.
Απο το βάθος του δωματίου συνεχίζεις να ακούς το όνομά σου,
πιο δυνατά αυτή τη φορά.
Στα χείλη σου σχηματίζεται ένα παραπονεμένο χαμόγελο.
Ανοίγεις αποφασιστικά την μεγάλη πόρτα και κλείνοντάς την
αφήνεις πίσω τη μισή σου ζωή, στοιβαγμένη σ'έναν σωρό απο αναμνήσεις που
δεν θέλεις να κουβαλάς άλλο μέσα σου.
Απομακρύνεσαι απ'το σπίτι χωρίς να κοιτάξεις πίσω,
μη τύχει και σταθεί το κοίταγμα αιτία να ξαναγυρίσεις.
Για μια στιγμή η ματιά σου πέφτει στο δεξί σου χέρι.
Σου φαίνεται άδειο.Σαν να μην είναι το δικό σου χέρι, αυτό που τόσες φορές άπλωσες
σ'αυτους που σε χρειάστηκαν.
Το κρύβεις γρήγορα μέσα στην τσέπη απ΄το μαύρο σου παλτό.
Δειλιάζεις να το κοιτάς έτσι άδειο.
Η βροχή συνεχίζει να πέφτει επάνω στο πρόσωπό σου
και να μπερδεύεται με τα δάκρυά σου.
Ξαφνικά σταματάς να περπατάς...μένεις ακίνητη.
Σαστίζεις.
Μια σκέψη σε ταράζει. Αμέσως υψώνεις το βλέμμα σου στον ουρανό
ψελλίζεις δυο λόγια και συνεχίζεις με γοργό βήμα.
Άλλωστε οι γραμμές του τρένου, ήδη αχνοφαίνονται.

Νέλλη

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 7 μέλη

Προβολές: 111

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την ΝΕΛΛΗ στις 4 Νοέμβριος 2011 στις 1:59: σας ευχαριστω πολυ για τα σχολια φιλοι μου!!!!

Σχόλιο από τον/την ΝΕΛΛΗ στις 26 Ιούνιος 2011 στις 18:02: σας ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σας λογια !! δικο μου ειναι το κειμενο και η φωτογραφια :) :) (το κειμενο το εχω γραψει για ενα πολυ δικο μου ατομο :) ) σας ευχαριστω και παλι!!!

Σχόλιο από τον/την Katerina I. Risaki στις 26 Ιούνιος 2011 στις 13:53: Πολύ όμορφη!και το κείμενο!

Σχόλιο από τον/την georgina στις 25 Ιούνιος 2011 στις 22:02: Πανέμορφη..............όσο για το κείμενο ..κόβουν οι λέξεις τους λες και ξυράφια...

Σχόλιο από τον/την Kostas Popis στις 25 Ιούνιος 2011 στις 21:44: εξαιρετικό κυρίως το κείμενο! αν είναι δικό σου, υποκλίνομαι!

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΑ στις 25 Ιούνιος 2011 στις 20:32: Εξαιρετική σε όλα Νέλλη μου!!! στο κείμενο ιδιαιτέρως!!!!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 25 Ιούνιος 2011 στις 19:32: Ωραιότατη λήψη Νέλλη !!!!

Σχόλιο από τον/την ΝΕΛΛΗ στις 25 Ιούνιος 2011 στις 15:07: χαιρομαι πολυ Δημητρη που προκαλω δονησεις !! καλο ειναι αυτο...σε ευχαριστω για τα υπεροχα λογια σου που μοιραστηκες κατω απο τη φωτογραφια μου !!! χαιρομαι πολυ που προκαλεσα το ενδιαφερον και τα συναισθηματα σου εκφραστηκαν με αυτον τον τροπο !!!

Σχόλιο από τον/την DimitrisFileles στις 25 Ιούνιος 2011 στις 14:51: Αγαπητή Νέλλη, προκαλείς για πολλοστή φορά ισχυρές δονήσεις!!!

Σου αφιερώνω κάτι δικό μου, με τον τίτλο "Χρόνος"

Υπάρχουν μάρτυρες.
Τον είδαν να ξεμακραίνει κάθιδρος.
Αναμαλλιασμένος, με φλέβες φουσκωμένες
καβάλα στον άνεμο
φορτωμένος πισοκάπουλα όνειρα κι ελπίδες.
Ποιος να τον προλάβει;
Ένα μικρό παιδί του 'φραξε το δρόμο.
Σταμάτησε. Ξεπέζεψε.
Τ' απόθεσε όλα μέσα στα δυο του χέρια.
Κι ύστερα χίμηξε ολόγυμνος
στο αφρισμένο ρέμα του ποταμού
τραβώντας κατά την ανοιχτή θάλασσα.
Ανασκουμπωθείτε!
Είναι βαρύ το φορτίο!