Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας
…η μέρα έξω, μας κλείνει πονηρά το μάτι και μας προσκαλεί, προς άλλες κατευθύνσεις..
…μπαίνω για λίγο μέσα…άλλοτε γελάω με αυτά που γράφετε, με αυτά που γράφω…άλλοτε με εκνευρίζεται …κι άλλοτε πάλι συμφωνώ με κάποιους τέλος πάντων, που θεωρώ ότι τα λεγόμενά τους, ταυτίζονται με τον δικό μου τρόπο σκέψης. Προ πάντων υπάρχετε…κι αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα…
Ίσως να μην το ξέρετε, αλλά με έχετε βοηθήσει στις προσωπικές μου ανησυχίες, που ελάχιστα έχω μοιραστεί μαζί σας..
Πολλά δεν ξέρετε…
Πολλά δεν ξέρω…
Μα είναι ο τρόπος που θέλουμε να μάθουμε…
Είναι ο τρόπος που ζητάμε να μας πούν…
Αυτός ο τρόπος, είναι που τα γαμάει όλα, ή τα συναρμολογεί, ανάλογα την φορά…Παρατηρώ, τόσο στον χώρο της δουλειάς μου, όσο και σε αυτήν εδώ την μικρογραφία του διαδυκτίου, ότι κάποιους τους κυριαρχεί η αλαζονεία...η έπαρση….Η φιλοδοξία να φτάσουνε το άφταστο...Η προσπάθεια να αποκτήσουν ένα κάτι. .ενίοτε δεν το καταφέρνουν…και ξέρετε γιατί? Μα φυσικά λόγω αλαζονείας!
Θυμάμαι την γιαγιά μου να λέει, ότι η σεμνότητα, είναι το στοιχείο αυτό, το οποίο απουσιάζει στην εποχή αυτή που ζούμε…Τα λόγια της τα συναντώ καθημερινά στο διάβα μου και προσπαθώ να τα εφαρμόζω…
Σεμνά και ταπεινά λοιπόν…
Κάπου την ώρα που πεθαίνει κάποιος, στην άλλη άκρη, μιας αβασάνιστης οικουμένης, ίσως γεννιέται μια φιλία...και σε κάποια άλλη γωνιά της γης, κάποιος μπορεί να κλαίει, να κάνει έρωτα…να υπάρχει…
Παράξενα τα πόσα γίνονται ταυτόχρονα σε αυτόν τον κόσμο μας.. μα εμείς δεν το ξέρουμε διόλου…ίσως επειδή δν μας το είπανε…ίσως επειδή δεν θέλουμε να το μάθουμε…αν αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που φοβόμαστε να ανακαλύψουμε, ίσως να λύσουμε αινίγματα και προβλήματα που άλλοτε φάνταζαν βουνό…αρκεί να ακούσουμε…
Δεν μπορούμε να ακούσουμε τον άλλον,
Αν δεν μάθουμε να ακούμε εμάς πρώτα. Βέβαια, είναι και λίγο έμφυτο αυτό, αλλά καλλιεργείται…κι όλας, αν θέλουμε…θέλουμε?
Πολλοί, διαβάζουν δίχως να ακούνε…ίσως επειδή, την ώρα που διαβάζουν, δεν σκέφτονται το τι θέλει να πει ο ποιητής, αλλά σκέφτονται το τι θέλουν οι ίδιοι να απαντήσουν ή να γράψουν….κι εκεί, χάνουν την μπάλα…κι αρχίζει μετά το παραμύθι… «μου είπες…και σου είπα…» και τελειωμό δεν έχει..
Αυτοί, που έχουν μάθει να ακούν, είναι άνθρωποι που μάλλον δεν λένε πολλά…Έχουν μάθει να διαβάζουν τόσο τις λέξεις όσο και τους ανθρώπους…Δεν αρκεί να κατανοεί κανείς το λεξιλόγιο μόνο, αλλά να επιτρέπει στην σκέψη να ταξιδεύει στα «μυστικά περάσματα» του οποιουδήποτε….Είναι πολλών ανθρώπων η προσωπική επιλογή, να περνούν τα μηνύματά τους μέσο του γραπτού λόγου…Το θέμα είναι κατά πόσο ο αναγνώστης, θέλει να γίνει αποδέκτης κάποιων μηνυμάτων, σκέψεων, λέξεων και….πάει λέγοντας..
Ας μάθουμε να ακούμε, για να μάθουμε και να μιλάμε…Αλληλένδετες συνήθειες που γίνονται η ανάγκη μιας άγευστης πραγματικότητας..
Φιλικά
Θεοδώρα Κ.
Ετικέτες;
Σχόλιο
Δεν υπάρχουν γενέθλια σήμερα
© 2025 Created by G.D.Christoloukas.
Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"