09 Ιανουαριου 2008

Σήμερα θα σας πάω λίγο πιο μακριά, όχι στα χρόνια του Χριστού αλλά στο Πράσινο Ακρωτήριο (Cabo Verde), που μόνο πράσινο δεν είναι ! Εκεί όπου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί και απόγονοι των εποίκων Ευρωπαίων, που ήταν οι Πορτογάλοι, αλλά και οι απόγονοι των δούλων, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί από τη Γουινέα ,τη Σενεγάλη, τη Γκάμπια και τη Γουινέα-Μπισσάου. Το 70% του πληθυσμού είναι Κρεολοί και το υπόλοιπο είναι Αφρικανοί. Το νησί ήταν ακατοίκητο (χρησιμοποιείτο από αλιείς της Σενεγάλης) όταν έφτασαν οι Πορτογάλοι το 1456 και έγινε τμήμα της Αυτοκρατορίας τους .Το 1975 ήρθε η πολυπόθητη ανεξαρτησία αλλα η ξηρασία αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα και γι αυτο το λογο βρεθηκαμε κι εμεις εκει.Στον τομέα του πολιτισμού η χώρα μπορεί να καυχιέται για τη μουσική της παράδοση, η οποία επηρεάστηκε από τα πορτογαλικά "φάντος". Έτσι, το είδος της μελαγχολικής μουσικής μόρνα εκφράζει την έντονη μελαγχολία, γνωστή ως "Sodade". Το ομώνυμο τραγούδι της "ξυπόλητης ντίβας" Σεζάρια Έβορα καταδεικνύει αυτό το μουσικό είδος. Η Έβορα αποτέλεσε την καλύτερη πρέσβειρα για τη μουσική και τον πολιτισμό της νησιωτικής χώρας, καθώς από το 1988 έως το θάνατό της το 2011, έκανε διεθνή καριέρα.