Όχι πια δάκρυα για τη Στέλλα...

`
Είναι οι μαντινάδες που έγραψα ταξιδεύοντας για την Κρήτη και οι οποίες έγιναν δεκτές με βαθιά συγκίνηση αλλά και ενθουσιασμό από τον Δημήτρη, την Ελένη και όλους τους δικούς τους! Τις δημοσίευσαν και στον τοπικό τύπο, γιατί σε αυτό το μοτίβο, με αυτή τη στάση ορθόδοξης «χαρμολύπης» και «κρητικής ματιάς» επιθυμούν να κινηθούμε όλοι μας πλέον απέναντι στο ταξίδι της γλυκιάς μας φίλης κοντά στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία «μετέστη πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς».
Η Στέλλα, επίσης, εκτός από τον σεβαστό αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο, όλη την ηγεσία του τόπου και το μισό Ηράκλειο που έφερε στον αποχαιρετισμό της, σύσφιξε τις σχέσεις μας και στο Φ.Τ., σμίγοντας εκεί τον Γιώργο Τσούμπα με την Καίτη Κουναλάκη, τη Δήμητρα Γενετζάκη, τον Γιώργη Ανδρουλάκη, τον Σωτήρη Γκουγκούση, εμένα και ίσως κι άλλους που δεν είδαμε.

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ

Ένιωθε μόνος ο Χριστός
χωρίς την Παναγίτσα
και κάλεσε στον Ουρανό
γι’ άγγελο τη Στελλίτσα!

Μες στο Δεκαπενταύγουστο,
προτού η Παρθένος φύγει,
στέλνει την κόρη προπομπό
-φαίνεται πως επείγει…

Στήνουν οι άγγελοι χορό
και της φωνάζουν «έλα»,
νιώθουν σαν δώρο του Θεού
να υποδεχτούν τη Στέλλα!

Στον ιερό παιδότοπο
σου έχουν την πρώτη θέση,
για σένα, το αρκουδάκι σου
και ό,τι άλλο σ’ αρέσει!

Θα παίζεις με τις φίλες σου,
θα βρεις και τη Δανάη*,
εκεί κάθε παιδί γελά,
κανένα δεν πονάει!

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ

_________________

* Ίσως οι παλιότεροι φίλοι να θυμάστε ότι η στενή γνωριμία μου με τον Δημήτρη –και στη συνέχεια αδελφική σχέση των οικογενειών μας– είχε αρχίσει, όταν μου ζήτησε από το Λονδίνο να κάνω ανάρτηση και να προσευχηθούμε όχι για το δικό του παιδί, αλλά για τη φίλη της Στελλίτσας, τη Δανάη από την Πάτρα, που νοσηλευόταν μαζί της. Εκείνη «έφυγε» ήδη τα Χριστούγεννα και έμεινε χωρίς αποδέκτη το ένα cd με χριστουγεννιάτικα τραγούδια που είχα στείλει στα δύο αγγελούδια…
http://tsoumpasphotogallery.ning.com/photo/2662096:Photo:1727478?context=album&albumId=2662096%3AAlbum%3A758195