Πριν την "αποκαθήλωση"...

Χωρίς να έχω σχέση με Ιουλιανούς και Γρηγοριανούς στο ημερολόγιο, από μικρός είχα συνδυάσει στο υποσυνείδητό μου -άγνωστο γιατί- να τοποθετώ το ξεκίνημα του, έτσι κι αλλιώς, ιδεατού ορόσημου, του νέου χρόνου, με το ξεστόλισμα του χριστουγεννιάτικου δένδρου, νιώθοντας, ακόμα και τώρα, να με περιλούζει μια θλιβερή απογοήτευση, στη σκέψη πως από αύριο, χωρίς το κυρίαρχο κλίμα ευφορίας των ημερών, όσο δηλαδή διαρκεί η ύπαρξη του στολισμένου δένδρου, αρχίζουν τα "δύσκολα" στην ανηφόρα του νέου ενιαυτού…
Αυτή την εικόνα, λίγο πριν την "αποκαθήλωση" του δένδρου, συνηθίζω να αποτυπώνω, κάθε χρόνο, κρατώντας τη συντροφική ανάμνηση, ώσπου να το ξαναστολίσουμε και πάλι και ..."φτου κι απ’ την αρχή"…
Ε !, τη φωτογραφική αυτή στιγμή, της «προ αποκαθήλωσης» του χριστουγεννιάτικου δένδρου, στο φτωχικό μου, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, ζητώντας, σοβαρολογώ, ικετευτικά τη συμπαράσταση και την κατανόησή σας…