a short story 8

Μ' ανοιχτα τα πανια , πλοια καθε τυπου ανοιγονταν στο πελαγος
εκει που οι προγονοι μας οι Πελασγοι παντα επιβιωναν.
Ο Ναυσιθοος ακουγε τους απιστευτους κροτους απ' την Στρογγυλη να δυναμωνουν
και την θαλασσα να κοχλαζει γυρω απ'το νησι , τα ψαρια ανεβαιναν στην επιφανεια βρασμενα. Γελασε με τρομο μια κι απο την Γη και την Θαλασσα αναδυοταν καθε ειδους μυρωδια
- Σιγουρα μαγειρευει η Θεα! της ειπε
Εστριψε το πηδαλιο ολο αρριστερα και φωναξε στους κωπηλατες
να μην σταματησουν μεχρι να φτασουν στα Χρηστά , τις δυο βραχονησιδες νοτια
Στη μεγαλυτερη υπηρχε ενας καθετος ψηλος γκρεμος , πισω του , εκει θα κρυβονταν
μεχρι να περασουν απεναντι στην Αποικια . Πλησιαζαν σαν ειδαν το Βουνο της Θεας
να καταποντιζεται και το νερο της θαλασσας αφρισμενο να τους καταδιωκει αφινιασμενα ...
Σκοτεινιασε σαν ενας τεραστιος ογκος νερου υψωθηκε , σε υψος μεγαλυτερο των λοφων
του νησιου , που το εκρυψε και με ταχυτητα κατεστρεφε τα πλοια που 'βρησκε στο διαβα του
τα καταπινε... κι οσο πλησιαζε η Βοη και δυναμωνε , το Κυμα ψηλωνε και μεγαλωνε...
- Κολληστε το πλοιο στον γκρεμο! φωναξε κι εφερε το σκαρι παραλληλα στους βραχους
- Δεθειτε! Πιαστητε απ' οπου μπορειτε! φωναξε
Το Κυμα σκεπασε ολοκληρη την βραχονησιδα παρασερνοντας ζωα και βραχους στον δρομο του
Το σκαφος υψωθηκε αποτομα δεκαδες μετρα , ριχνοντας το πληρωμα στο καταστρωμα
λιγο ακομα και θα ξεπερνουσαν τον γκρεμο οταν πανω απο τα κεφαλια τους ειδαν κι ακουσαν το νερο να περνα και να συνεχιζει τον δρομο του , αφηνοντας τους να παλευουν ν' ανασανουν ν'αναπνευσουν απο το χτυπημα και το αποτομο πεσιμο
ενα μερος του πλοιου καταστραφηκε , μερικοι επεσαν στην θαλασσα και χαθηκαν...
Ο Ναυσιθοος αγκαλιασε την Ειλαπινη στο σκοταδι , κουρνιαζοντας στο λαιμο της...
...
Ονειρευτηκε παπυρους....
Αιγυπτιακα κειμενα που ανεφεραν
"Επι 9 μερες κανεις δεν βγηκε απο τ'ανακτορα ...
και κανεις δεν μπορουσε να δει το προσωπο του αλλου
Η Αιγυπτος ερημωθηκε , αιμα παντου...
λοιμος σ'ολη την χωρα
οι ανθρωποι δεν ταξιδευουν πια
ο Ηλιος κρυβεται συνεχως"
...
Κοσκινιζε το χωμα σαν φανηκε ενας κρικος
χρυσαφιζε , τον εξυσε με το νυχι του κι ετρεξε στην Μαριω την Συντηρητρια
-Αυτο το δαχτυλιδι ειναι για σενα!...της ειπε
θα παμε την Κυριακη για μπανιο; την ρωτησε
Του χαμογελασε ρωτωντας τον τομεα και το σημειο που βρεθηκε
-Θελεις να 'ρθεις στην πανηγυρη του χωριου την Κυριακη; τον ρωτησε
-Δεν εχω ρουχα για εκκλησια της απαντησε
-Ζητα απο τον Γερο σου , του αντιγυρισε
Φορωντας το καλυτερο του τζιν και τ' αθλητικα παπουτσια
το μαυρο πουκαμισο και το σακακι του Γερου μπηκε και προσκυνησε
ο Γερος εψελνε , περασε στην μερια των γυναικων , μα δεν την ειδε και ρωτησε μια γριουλα
-Βγηκε να χτυπησει τις καμπανες του απαντησε , μετα θα βοηθησει στην πανηγυρη
κοιταζοντας τον απο πανω εως κατω...
Την πλησιασε...
-Ελπιζω να φορας το μαγιο σου! της ψιθυρισε...
Χαμογελασε και του εδωσε ενα απο τα τρια καμπανοσχοινα αυτο της βαθιας καμπανας...
-Μα δεν ξερω! διαμαρτυρηθηκε
-Δεν πειραζει , θα το μαθεις!...
για ξεκινα!...

Τελος
*Σαν τιτλος παντα μου αρεσε "ο Γερος που παλευε τα κυματα"
αλλοτε "Το δαχτυλιδι του Ακρωτηριου" ...