Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΗΜΈΡΑ ΠΟΊΗΣΗΣ…

____________________
Αφιερωμένο σε όσους έφυγαν αναίτια.
Αφιερωμένο σε όσους ευθύνονται…

Ο νους σκέφτεται… ταξιδεύει… κάνει συνειρμούς… και όλα αυτά καταλήγουν στο χέρι, που θα επιλέξει πως θα εκφρασθεί, είτε με καταγραφή, μπορεί με στίχους, μπορεί και ζωγραφίζοντας… Ίσως όλα αυτά να εντάσσονται σε μια γενικότερη μορφή ποίησης…
Με τα πιο πάνω λόγια - μαζί και με άλλα - ο καλλιτέχνης που υπογράφει ως "Sandman", ζωγράφησε ένα μέρος του εξωτερικού τοίχου του γηπέδου του Απόλλωνα Καλαμαριάς… (επισυνάπτω και μια κατατοπιστική εικόνα του τοίχου).
Θεσσαλονίκη, 21 Μαρτίου 2023
(CANON DIGITAL IXUS 275HS ** f/3,6 ** 1/1250 ** iso200 ** -0,3ev ** 4mm).

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Προβολές: 24

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ...

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ στις 26 Μάρτιος 2023 στις 23:16: Να είστε καλά, ευχαριστώ πολύ!

Σχόλιο από τον/την ΤΣΕΚΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ στις 23 Μάρτιος 2023 στις 16:46: Πολύ καλή η ανάρτησή σου Γιώργο......

Σχόλιο από τον/την Χρήστος Μαρούλης στις 22 Μάρτιος 2023 στις 10:49: Δυνατό γκράφιτι! Πολύ ωραίες λήψεις και πολύ καλή ανάρτηση, Γιώργο! Εξαιρετικό το σχόλιο του Γιάννη!

Σχόλιο από τον/την Christos Christodoulou στις 21 Μάρτιος 2023 στις 19:25: Αρκετά εμπνευσμένο και πολύ ρεαλιστικό το graffiti του καλλιτέχνη!Πολύ ωραία η λήψη και η ανάρτηση σου Γιώργο!!Πρέπει κάποια στιγμή οι ιθύνοντες να την πληρώσουν.Αυτό που έγινε στα Τέμπη δεν ήταν δυστύχημα αλλά έγκλημα.Τα λεγόμενα περί θυσίας ότι πιο αισχρό έχει ακουστεί...κρίμα.

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 21 Μάρτιος 2023 στις 18:55: Την τίμησες την μέρα αυτή με τη φωτο-γραφή σου, grafitty, Γιώργο!

Εμπνευσμένος καλλιτέχνης ο Sandman!

Σχόλιο από τον/την ΔΙΟΝΥΣΗΣ στις 21 Μάρτιος 2023 στις 15:34: Πάρα πολύ ωραίο γκραφιτι και λήψεις Γιώργο.

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 21 Μάρτιος 2023 στις 15:16: Τιμάς υποδειγματικά την Ημέρα, Γιώργο!! Και βέβαια πρόκειται εδώ για Ποίηση, όπως είναι και κάθε απόπειρα των θνητών να ξεπεράσουμε μέσα από οποιαδήποτε μορφή Τέχνης ή άλλη υπέρβαση (ηρωισμό, προσφορά στον Συνάνθρωπο και στη Φύση κ.λπ.) της θνητότητάς μας!

Ας θυμηθούμε τον Καζαντζάκη:

— Είμαστε σκουληκάκια μικρά μικρά, Ζορμπά, αποκρίθηκα, απάνω σ’ ένα φυλλαράκι γιγάντιου δέντρου. Το φυλλαράκι αυτό είναι η Γη μας· τ’ άλλα φύλλα είναι τ’ αστέρια που βλέπεις να κουνιούνται μέσα στη νύχτα. Σουρνόμαστε απάνω στο φυλλαράκι μας, και το ψαχουλεύουμε με λαχτάρα· τ’ οσμιζόμαστε, μυρίζει, βρωμάει· το γευόμαστε, τρώγεται· το χτυπούμε, αντηχάει και φωνάζει σαν πράμα ζωντανό.

»Μερικοί άνθρωποι, οι πιο ατρόμητοι, φτάνουν ως την άκρα του φύλλου· από την άκρα αυτή σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε ανάρια ανάρια το θρο που κάνουν τ’ άλλα φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν’ ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει…

Σταμάτησα. Ήθελα να πω: «Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η Ποίηση», μα ο Ζορμπάς δε θα καταλάβαινε και σώπασα.