Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας
.
… στον βυθό της ακρίβειας;
Επ’ ευκαιρία της Καθαράς Δευτέρας και εν γένει της Σαρακοστής, σκέφτηκα -μαζί με τις ευχές μου- να μοιραστώ μαζί σας το περιστατικό με τα στρείδια, που αφηγείται η Πηνελόπη Δέλτα. Πρωταγωνιστεί ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης:
[…] Ήταν αφέντης. Κάποτε τύραννος. Μα ήταν βαθιά ευγενής. Και ήταν τίμιος στη σκέψη όσο και στις δοσοληψίες. Και ήταν ειλικρινής, και ήταν υπερήφανος, ίσιος, αλύγιστος, αμείλικτος στο ζήτημα «συνείδηση». Το νιώθαμε μείς τα παιδιά και το ένιωθαν όλοι που τον ήξεραν. O πατέρας ήταν «χαρακτήρας».
[…] Θυμούμαι μια μέρα, ένα μεσημέρι (ήμουν κάπου 9-10 ετών;) ένας στρειδάς άνοιγε στρείδια στην πίσω πόρτα του σπιτιού μας (στο καινούριο, δικό μας σπίτι) και ο πατέρας έτρωγε μερικά, και όλο άνοιγε στρείδια ο στρειδάς και τ' αράδιαζε στην πιατέλα για το τραπέζι, και διάλεγε κανένα ο πατέρας και το έτρωγε. Και αφού γέμισε η πιατέλα, τα μέτρησε ο πατέρας, μέτρησε πόσα είχε φάγει και του τα πλήρωσε έξι γροσάκια τη δωδεκάδα, αντί τέσσερα που τα πλήρωναν άλλη φορά.
«Είναι μεγάλα και πολύ φρέσκα», μου είπε ανεβαίνοντας την πίσω σκάλα προς την τραπεζαρία. O στρειδάς είχε ευχαριστήσει μ' ένα χαμόγελο που πήγαινε ως τ' αυτιά του, χτυπώντας καρδιά και μέτωπο επανειλημμένως.
«Τον πλήρωσες;», ρώτησε η μητέρα, σαν μπήκαμε στην τραπεζαρία.
«Ναι».
«Πόσες δωδεκάδες;»
«Τόσες». Και της είπε.
«Και πόσα τα πλήρωσες;»
«Έξι γροσάκια τη δωδεκάδα».
«Καημένε Μανόλη! Τέσσερα είναι η τιμή τους».
«Είναι μεγάλα και πολύ φρέσκα».
«Άσχημα έκανες! Πολύ άσχημα! Έτσι τον κακομαθαίνεις και θα γυρεύει στο μέλλον πάντα έξι γρόσια!»
«Ωχ, καημένη γυναίκα! Πώς θα ζήσει και αυτός, αν δεν πληρώσεις τον κόπο του και τον καιρό του;», καλόβουλα είπε ο πατέρας.
O λόγος αυτός ήταν ένας σταθμός στη ζωή μου. Ως τότε δεν είχα σκεφθεί, παζαρεύοντας, όπως τύχαινε συχνά, για χόρτα και άλλα, παρά πώς να κάνω την οικονομία του σπιτιού και να κάνω τα καλά μου, να κόψω το γροσάκι του πουλητή που χτυπούσε την πόρτα. Πρώτη φορά είδα και την άλλη μεριά του προβλήματος, πως κοντά στην οικονομία μας στέκουνταν και για τον άλλο η ανάγκη να ζήσει, να βγάλει το ψωμί του, να πληρωθεί η εργασία του κατά την αξία της.
Και λάτρεψα τον πατέρα μου σαν κάτι ανώτερο. Δεν τον πλησίαζα όμως. Δεν τον αγαπούσα με τρυφερότητα. Έστεκε πολύ μακριά μας, θεότης απρόσιτος, μα θεότης.
(«Πρώτες ενθυμήσεις»)
Ετικέτες;
Άλµπουµ: Έργα ευποιίας
Σχόλιο
Πολύ καλή λήψη και ανάρτηση, Γιάννη! Καλή Σαρακοστή!
Φίλη και φίλοι, και του χρόνου να είμαστε καλά και να ξαναγιορτάσουμε τα Κούλουμα! Πολύ σάς ευχαριστώ!
Επίκαιρη και πολύ καλή ανάρτηση Γιάννη ...
Πολύ όμορφη λήψη και ανάρτηση!!!
Πολύ όμορφη!
Θα συμφωνήσω με την Κατερίνα!
Πολύ όμορφη λήψη και πολύ ωραία ανάρτηση στο σύνολο της φίλε Γιάννη!!Καλή Σαρακοστή!!
Καλή Σαρακοστή Γιάννη...
Θαυμάσια επετειακή ανάρτηση!
"Πως θα ζήσει κι αυτός...", νομίζω το σκεφτόμαστε και το κάνουμε πράξη αρκετές φορές...
Πολύ όμορφη λήψη με πολύ καλό σχόλιο Γιάννη !!!
Πολύ ωραία λήψη και ανάρτηση Γιάννη.
Και οι δύο εκδοχές του τίτλου σου και του σχόλιου στέκουν εξ ίσου, εξαρτάται πως το βλέπει κανείς, Γιάννη!
Αλλά θα πω και εγώ με τη σειρά μου...βρε αδερφέ μια φορά το χρόνο έχουμε καθαροδευτέρα...ας πάει και το παλιάμπελο...,
πολύ όμορφη η λήψη σου και ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου!!!
Καλή Σαρακοστή!
ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΣΕ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τηλ. 2321085880
PhotoSTAR.gr
© 2024 Created by G.D.Christoloukas. Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"