« ΑΠΌ ΣΤΙΓΜΉ… ΣΕ ΣΤΙΓΜΉ »…

«Τουρκικό Εφίππιο»… «Αδένωμα Υπόφυσης»… «Οπτικό Χίασμα»… «Οπτικά Νεύρα»… όροι ιατρικής και ανατομίας, γνωστοί στον ιατρικό κόσμο και ιδίως σε νευροχειρουργούς. Οι περισσότεροι θνητοί, ιδιαίτερα τον πρώτο αλλά και τους άλλους, λίγο – πολύ, μπορεί να μη τους ακούσουν ή και να μάθουν κάτι γι’ αυτούς… εκτός…
Η σειρά μου να τους γνωρίσω ήρθε αναπάντεχα και με πολύ έκπληξη και προβληματισμό…
Θα προσπαθήσω πολύ συνοπτικά, να ξεδιπλώσω ένα μικρό ενημερωτικό κείμενο αυτής της ιδιαίτερης ιατρικής περίπτωσης…
Το 2009, εμφανίστηκε στην όρασή μου, μια θολούρα κάποια διπλά είδωλα που με ενοχλούσαν σημαντικά στην καθημερινότητά μου.
Ο οφθαλμίατρος, που τον επισκεπτόμουνα τακτικά, παρά την επιθυμία μου για εξέταση των οπτικών πεδίων στα μάτια, επέμενε να μου χορηγεί κολλύρια, που δεν βελτίωναν την κατάσταση. Όταν από την επιμονή μου, αποφάσισε να εξετάσει τα οπτικά πεδία, η έκπληξή του (και η δική μου απογοήτευση για την αργοπορία του) ήταν πρωτοφανής. Η εικόνα που αντικρύσαμε (αριστερά στην ανάρτηση), δυστυχώς εμφάνιζε δυο σχεδόν ολοκληρωτικά μαύρους δίσκους, που σήμαινε ότι, εκτός από τη θολή και διπλή εικόνα που έβλεπα, έχανα βαθμιαία την περιμετρική όραση… Η δύσκολη ανακοίνωση που άκουσα και με στεναχώρησε, ήταν : «Δεν είναι δικό μου πρόβλημα αυτό, αλλά νευροχειρουργού»…
Οι ορολογίες που προανέφερα, αποσαφηνίστηκαν με τη μαγνητική τομογραφία που ακολούθησε…
Η υπόφυση είναι ενδοκρινής αδένας και βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου, πίσω απ’ τη μύτη, στο ύψος των ματιών, σε μια περιοχή που λέγεται τουρκικό εφίππιο (=σέλλα αλόγου). Η περιοχή αυτή βρίσκεται κάτω απ’ τα οπτικά νεύρα και στην περιοχή αυτή μπορεί να αναπτυχθεί το αδένωμα της υπόφυσης (οι αιτίες που το προκαλούν είναι ακόμα άγνωστες) και η αύξησή του, στη δική μου περίπτωση, πίεζε προς τα επάνω τα οπτικά νεύρα και το σημείο που ενώνονται (χίασμα), πριν καταλήξουν στον εγκέφαλο.
Μετά από αγωνιώδη έρευνα σε νευροχειρουργούς στη Θεσσαλονίκη, καταλήξαμε με την πρώτη επαφή στον τελευταίο που επισκεφθήκαμε. Αποδείχθηκε η σωτήρια λύση και αποφασίσαμε να κινηθούμε στις… "έφιππες" περιοχές του εγκεφάλου σε ένα αγώνα δρόμου για να φτάσουμε στο τέρμα… Η επέμβαση έγινε ενδορινικά με μικροσκόπιο και μικροσκοπική κάμερα και αφαιρέθηκε το μεγαλύτερο μέρος του αδενώματος.
Δεν είχα δημιουργήσει ιδιαίτερες προσδοκίες καλυτέρευσης της όρασης, γιατί η επαφή του αδενώματος με τα οπτικά νεύρα, ήταν σχετικά μακροχρόνια και ίσως άφηνε σημάδια… Πάντως δεν θα χειροτέρευε… Ευτυχώς σε λίγες μέρες, ήμουν χαρούμενος…
Έλα όμως που, εφόσον «τα πάντα ρει», σκέφτηκε μετά από τόσα χρόνια να θελήσει να… ξεπεταχτεί για ν’ αρχίσει πάλι νέους καλπασμούς… Το αδένωμα εμφάνισε αύξηση τον τελευταίο χρόνο, ενοχλώντας και πάλι το δεξί οπτικό νεύρο. Οπότε αποφασίσαμε με τον ίδιο καλό γιατρό μου, να επέμβουμε έγκαιρα και πριν δημιουργηθούν αισθητά προβλήματα…
Το διάστημα της απουσίας μου απ’ την παρέα μας, οφείλεται στην δεύτερη επέμβαση αφαίρεσης του αδενώματος – που ήταν ευτυχώς, εξίσου επιτυχής – και στην περίοδο ανάρρωσής μου, που συνεχίζεται για ακόμα λίγο...
Σας παρουσιάζω μια εικόνα, του οπτικού πεδίου του αριστερού ματιού από το 2009, για να καταδείξω την προ και μετά την επέμβαση κατάσταση…
Ευχαριστώ πολύ τον γιατρό μου για την εξαιρετική φροντίδα του και τη Θάλεια που ήταν στο πλευρό μου ολοκληρωτικά και στις δυο περιπέτειες… «Πάμε μαζί κι’ όπου μας βγάλει»… Η κατάσταση μέχρι και σήμερα, εξελίσσεται ομαλά και πιστεύω πως έτσι θα συνεχίσει…
Απλά, θέλησα να κάνω μια ενημερωτική αναφορά, λίγο εκτενή και συγχωρείστε με γι’ αυτό… να είστε όλοι καλά… Καλώς σας ξαναβρίσκω…
Θεσσαλονίκη, 13 Ιουνίου 2022
(CANON DIGITAL IXUS 275HS ** f/3,6 ** 1/40 ** iso200 ** -0,7ev ** 4mm)
(CANON DIGITAL IXUS 275HS ** f/3,6 ** 1/50 ** iso200 ** -0,7ev ** 4mm)