Προσομοίωση... κανονικότητας;

.
Δεν ήταν βέβαια "κανονικό" αυτό το ΣΚ, αλλά η διαδημοτική μετακίνηση με το αυτοκίνητο για "σωματική (άραγε η ψυχική τι κωδικό έχει;) άσκηση" έβαλε μια πινελιά κανονικότητας...

Βρεθήκαμε κι εμείς περιπατητές (με τη φωτογραφική εγώ επ' ώμου) σε μια παραλία της Ανατολικής Αττικής. Ώσπου με μαγνήτισε το... ξεχασμένο πια θέαμα τριών άρτιων πύργων από άμμο, που είχαν αφήσει κάποια παιδάκια νωρίτερα!
Ετοιμάζω αστραπιαία τη μηχανή και κινώ προς τα εκεί.

Όμως, ταυτόχρονα, αποσπάται από τη μαμά του και ένα κοριτσάκι (6-7 ετών) ορμώντας ενθουσιασμένο προς τους πύργους! Και τραβάει ένα σουτ στον πιο κοντινό της, σμπαραλιάζοντάς τον! Εγώ της απευθύνω έντρομος εκκλήσεις "μη τους άλλους, κοριτσάκι, προσπαθώ να τους φωτογραφίσω!". Ευτυχώς, εκδηλώνει... ενσυναίσθηση, κάνει μεταβολή και επιστρέφει στους δικούς του.

Τα δύο πρόσωπα της "κόπωσης": Παιδάκια του webex τα μεν, βρέθηκαν επιτέλους στον φυσικό τους χώρο και δημιούργησαν με τα φυσικά υλικά! Παιδάκι του webex και το άλλο, που καταχάρηκε με τα έργα τέχνης, γιατί θα έβγαζε πάνω σ' αυτά όλα τα συσσωρευμένα συναισθήματα των τελευταίων μηνών! Άραγε, θα έρθει ποτέ η περιβόητη "ανοσία της αγέλης"; Ή θα επανέλθουμε στην κανονικότητα σκέτη αγέλη;
.