{Σ΄εκείνες τις άλλες}

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θέλω σήμερα να κάνω μια διαφορετική προσέγγιση στην ξεχωριστή αυτή Κυριακή και γιορτή προς το ιερό πρόσωπο της μάνας και να αφιερώσω την ανάρτησή μου όχι μόνο σ΄αυτές τις ευλογημένες γυναίκες που αξιώθηκαν της μητρότητας αλλά και σε εκείνες τις άλλες, που δεν τα κατάφεραν να γευτούν και να αποκτήσουν αυτό το μεγάλο και θείο δώρο.
Σ΄αυτές που αναρωτήθηκαν πόσο μεγάλος να 'ναι ο πόνος της γέννας, πόση η χαρά όταν παίρνουνε πρώτη φορά το μωρό τους στην αγκαλιά τους; Πως να είναι η μωρουδίστικη μυρουδιά, το δέσιμο στο θηλασμό; Σ΄αυτές που άκουσαν από τα σκληρά χείλη του επιστήμονα ότι δεν μπορούν να γίνουν μάνες , που εκπλιπαρούσαν τον Θεό να λύσει τη σιωπή Του.
Σ΄αυτές που δεν ξέρουν τι μάνες θα γινόντουσαν . Καλές ; στρυφνές , σκληρές; Τι μορφή θα είχε το βλαστάρι τους ; Θα τους έμοιαζε; Ολα αυτά ποιος θα τα απαντήσει;
Πάντα ευχαριστώ τον Θεό που μεγάλωσα με μια μητέρα αυστηρή , που όμως θα έδινε και τη ζωή της για μένα , μου συμπαραστέκεται ακόμα και τώρα που θα έπρεπε εγώ να είμαι στήριγμα γι΄αυτή και επίσης Τον ευγνωμονώ που για κάποιο λόγο δεν με ευλόγησε να γίνω μητέρα που μόνο Εκείνος γνωρίζει.

Μαμά, πεινάω μαμά,
φοβάμαι μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες του κόσμου και σ' εκείνες τις άλλες.