Η ώρα είχε περάσει...

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 4 Απρίλιος 2020 στις 23:00

Μας θύμισες, Χρήστο, με την απόλυτα συνειρμική εικόνα σου το τραγικό τέλος της Ακριβούλας στο "Μοιρολόγι της φώκιας", καθώς μάλιστα χρησιμοποίησες το προσφιλές του Παπαδιαμάντη ουσιαστικό αμφιλύκη! [Πατήστε στη λέξη]:

 Η Ακριβούλα [...] ήκουσε την φλογέραν, επήγε προς τα εκεί και ανεκάλυψε τον κρυμμένον αυλητήν και αφού εχόρτασε ν' ακούη το όργανόν του και να καμαρώνη τον μικρόν βοσκόν, είδεν εκεί που, εις την αμφιλύκην* του νυκτώματος, εν μικρόν μονοπάτι, πολύ απότομον, πολύ κατηφορικόν, κι ενόμισεν ότι αυτό ήτο το μονοπάτι, και ότι εκείθεν είχε κατέλθει η γραία η μάμμη της· κι επήρε το κατηφορικόν απότομον μονοπάτι δια να φθάση εις τον αιγιαλόν να την ανταμώση. Και είχε νυκτώσει ήδη.

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 4 Απρίλιος 2020 στις 21:39

Πολύ όμορφο πλάνο με το θαμπό χρώμα του φωτός την ώρα που νυχτώνει, Χρήστο! Ωραίο το επίθετο αμφιλύκη που χρησιμοποίησες ποιητικά...

• ‹ Προηγούμενο
• 1
• 2
• Επόμενο ›
• Σελίδα