Εύθραυστος, αιχμηρός, διαφανής...

~
Σε 10 μέρες θα τιμήσουμε –και εδώ στο Φ.Τ. με αναρτήσεις μας– την Ημέρα της Ποίησης. Ιδού λοιπόν και σε κοντινό πλάνο ο «Ποιητής» του Κώστα Βαρώτσου στην πλατεία Ελευθερίας της Λευκωσίας, που ζήτησε προχθές ο φίλος μας, ο Χρήστος Χριστοδούλου. Απλώς, λόγω κόντρα ήλιου, η λήψη με το κινητό έμπροσθεν θα απέβαινε μια αποτυχία. Αν και, μεταξύ μας, δε βρίσκω καμιά διαφορά στη φυσιογνωμία του, αν προσέξουμε στον σύνδεσμο που παραθέτω στο τέλος*…

Έχει πει ο καλλιτέχνης:
- Ποια χαρακτηριστικά του ποιητή θέλατε να «εγκλωβίσετε» μέσα στο έργο;
- Άρχισα να καταγράφω σ’ ένα χαρτί τα χαρακτηριστικά του ποιητή. Τι είναι ο ποιητής; Εύθραυστος. Αιχμηρός. Εκρηκτικός. Διαφανής. Αυτοκτονικός. Στη συνέχεια αναρωτήθηκα ποιο υλικό περιέχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Η απάντηση ήρθε αυτόματα. Όταν πήρα ένα κομμάτι γυαλί στα χέρια και το έβαλα πάνω σ’ ένα άλλο, συνειδητοποίησα ότι αυτή ήταν μια κίνηση που περιλάμβανε και τη θεωρητική πλευρά της δουλειάς μου. Ένα κομμάτι γυαλί, ουσιαστικά είναι ένα κομμάτι χώρου, ένα κοντέινερ χώρου. Αφήνει το φως να περνά, είναι διάφανο, σαν να μεταφέρεις το κενό. Η τοποθέτηση ενός κομματιού πάνω στο άλλο δίνει τη διάσταση του χρόνου. Είναι δηλαδή κομμάτια χώρου που συντίθενται στον χρόνο. Ο «Ποιητής», λοιπόν, εμπεριέχει την απώτατη συνθετική δύναμη: την ισορροπία χώρου και χρόνου. Ήταν μια ιδέα που περίκλειε όσα έψαχνα χρόνια πριν κι ας ήμουν τότε μόλις 28 ετών.
(ΠΗΓΗ: Going out, 09-12-18)
________________________

* Σε αυτό το ρεπορτάζ το γλυπτό με το… πρόσωπό του: https://www.philenews.com/downtown/politismos/article/487103/o-poiitis-toy-barotsoy-paei-plateia-eleftherias
.