Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

Στον Θεό της ανανήψεως...

~
ΠΕΡΑΣΑ

Περπατῶ καὶ νυχτώνει.
Ἀποφασίζω καὶ νυχτώνει.
Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.
[…]
Περπάτησα πολὺ στὰ αἰσθήματα,
τὰ δικά μου καὶ τῶν ἄλλων,
κι ἔμενε πάντα χῶρος ἀνάμεσά τους
νὰ περάσει ὁ πλατὺς χρόνος.
Πέρασα ἀπὸ ταχυδρομεῖα καὶ ξαναπέρασα.
Ἔγραψα γράμματα καὶ ξαναέγραψα
καὶ στὸ θεὸ τῆς ἀπαντήσεως προσευχήθηκα ἄκοπα.
Ἔλαβα κάρτες σύντομες:
ἐγκάρδιο ἀποχαιρετιστήριο ἀπὸ τὴν Πάτρα
καὶ κάτι χαιρετίσματα
ἀπὸ τὸν Πύργο τῆς Πίζας ποὺ γέρνει.
Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη ποὺ γέρνει ἡ μέρα.
[…]
Ταξίδεψα μάλιστα.
Πῆγα κι ἀπὸ ἐδῶ, πῆγα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ...
Παντοῦ ἕτοιμος νὰ γεράσει ὁ κόσμος.
Ἔχασα κι ἀπὸ ἐδῶ, ἔχασα κι ἀπὸ κεῖ.
Κι ἀπὸ τὴν προσοχή μου μέσα ἔχασα
κι ἀπὸ τὴν ἀπροσεξία μου.
Πῆγα καὶ στὴ θάλασσα.
Μοῦ ὀφειλόταν ἕνα πλάτος. Πὲς πὼς τὸ πῆρα.
Φοβήθηκα τὴ μοναξιὰ
καὶ φαντάστηκα ἀνθρώπους.
Τοὺς εἶδα νὰ πέφτουν
ἀπὸ τὸ χέρι μιᾶς ἥσυχης σκόνης,
ποὺ διέτρεχε μιὰν ἡλιαχτίδα
κι ἄλλους ἀπὸ τὸν ἦχο μιᾶς καμπάνας ἐλάχιστης.
Καὶ ἠχήθηκα σὲ κωδωνοκρουσίες
ὀρθόδοξης ἐρημιᾶς.
Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.
[…]
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
______________
Δύσκολες ώρες για την Ποιήτρια-Μάνα μας... Προσευχόμαστε στον Θεό της ανανήψεως.
.

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Προβολές: 80

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: Αν δεν μου 'δινες την Ποίηση, Κύριε...
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την ΔΙΟΝΥΣΗΣ στις 17 Φεβρουάριος 2020 στις 15:14: Πολύ καλή ανάρτηση-αφιέρωση.

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 17 Φεβρουάριος 2020 στις 14:36: Πολύ καλή ανάρτηση και αφιέρωση στην αγαπημένη Ποιήτρια Γιάννη !!!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ στις 17 Φεβρουάριος 2020 στις 14:15: Κάπως έτσι ΠΕΡΝΆΜΕ όλοι...
Άλλος με το "χάρισμα" της γλαφυρής πένας... άλλος με το "χάρισμα" του εμπνευσμένου λόγου... άλλος θαυμάζοντας, χωρίς να μπορεί να γράψει και να εκφραστεί με μαεστρία... άλλος με το "χάρισμα" μιας οποιασδήποτε καταγραφής... άλλος με το "χάρισμα" της αδιαφορίας...
Μακάρι να έρθει πιο αργά και πιο ανώδυνα, για όλους, η ώρα που αυτοί που μένουν, θα καταγράψουν το πέρασμά μας...
Θαυμάζοντας την πανέμορφη ανάρτησή σου, ενώνω τις ευχές μου με τις δικές σου Γιάννη!