Ελάχιστος φόρος...

`
ΕΞΩΔΙΚΩΣ

Ἐγώ κι ὁ χρόνος
γειτνιάζουμε ἀπό ὅταν ἤμουνα μικρός.
Τώρα, πού ἀπ’ τά δέντρα του κλαδιά
ἄρχισαν πιά νά εἰσβάλλουν κατά ’δῶ
ἄσπλαχνα κι ἀπειλητικά,
στέλνω κι ἐγώ ποιήματά μου
–τί νά κάνω;–
καί τά κόβουν!

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ
__________________

Στην προχθεσινή παρουσίαση του βιβλίου μου "Λέξεις & Εξεις", προτού εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε όλες και όλους που συνέβαλαν με οποιονδήποτε τρόπο και ρόλο στην υλοποίηση του 16ου πονήματός μου, ανακοίνωσα προς το ακροατήριο (όπου υπήρχαν και συμμαθητές μου) ότι το αφιερώνω νοερά στους δύο φιλολόγους μας, που λειτούργησαν σαν ινδάλματα για την πορεία μας στη ζωή και οι οποίοι έφυγαν πριν λίγους μήνες από κοντά μας: Ο Θανάσης Γεώργιζας με ενέπνευσε από τη Β΄ήδη Γυμνασίου να γίνω φιλόλογος καθώς και στο συγγραφικό έργο, που ξεκίνησα από τότε. Ο δε Νίκος Μπαζιάνας με μύησε στην ποίηση και στην ελληνική παράδοση.
Ελάχιστος φόρος τιμής -εορτάζοντας σήμερα τους Τρεις Ιεράρχες- για το «εὖ ζῆν» που τους οφείλω.
.