''Δεκαοκτώ! Δεκαοκτώώώ!''

Κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, ήταν μια πανέμορφη κοπέλα, αξιολάτρευτη και πρώτη νοικοκυρά. Πολλά παλικάρια την ποθούσαν και όλες οι γυναίκες(πεθερές) τη ήθελαν για νύφη τους. Την καρδιά της όμορφης κοπέλας κέρδισε ένα παλικάρι, το οποίο και παντρεύτηκε, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του.

Η πεθερά τυφλωμένη από ζήλια και εγωισμό δεν έβλεπε πόσο πολύ αγαπιούνταν οι δυο νέοι κι έκανε τα πάντα για να τους χωρίσει. Ανάγκαζε την υπάκουη πάντα νύφη να κάνει ένα σωρό δουλειές, ώσπου να αγανακτήσει και να φύγει.

Η κοπέλα υπέμενε καρτερικά,όλες τις δοκιμασίες, τις ταπεινώσεις, την αχαριστία της κακιάς πεθεράς…για την αγάπη του άντρα της.

Μια μέρα,της ζήτησε να φτιάξει 18 καρβέλια και να τα έχει έτοιμα. Πράγματι η κοπέλα τα είχε έτοιμα ως το μεσημέρι. Τότε η αντίζηλος της,πήρε το ένα καρβέλι και κατηγόρησε τη νύφη στον γιο της ότι το έφαγε, τονίζοντας έτσι… ότι είναι σπάταλη!

Σε άλλα μέρη της Ελλάδας, λένε ότι την κατηγόρησε πως το έδωσε στη μάνα της.

Ο άνδρας πίστεψε τη μάνα του και η κοπέλα από την αδικία φώναζε: ''Δεκαοκτώ! Δεκαοκτώώώ!''.

Μάταια όμως. Το κορίτσι τρελάθηκε κι ο Θεός την λυπήθηκε μεταμορφώνοντάς την σε πουλί…τη δεκοχτούρα.

Άλλη εκδοχή του μύθου, αναφέρει μια μάνα με δεκαοχτώ παιδιά αναγκάστηκε να τα αφήσει όλα σε μια φίλη της, για να πάει στην πόλη.

Επιστρέφοντας, βρήκε τη φίλη της νεκρή. Κάποιος της είχε κλέψει τα παιδιά της κι απελπισμένη γυρνούσε παντού, ψάχνοντάς τα.
Οι άκαρπες προσπάθειές της, την οδήγησαν στην τρέλα.

Έτσι, η Παναγιά τη λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί, που αναζητά ακόμη τα παιδιά της… με το χαρακτηριστικό κελάηδημά της».