Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

ΜΆΘΗΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΊΑΣ… ΚΆΠΟΤΕ…

____________________
Η χειροτεχνία, διδασκόταν τις απογευματινές ώρες στο σχολείο.Το κόντρα - πλακέ, ο σκελετός με το πριόνι, το τρυπάνι, τα σχέδια και το καρμπόν για να αποτυπωθούν στην επιφάνεια του κόντρα - πλακέ, αποτελούσαν "ιεροτελεστίες"…
Ανάλογες στιγμές πρόλαβα και εγώ και παρά το ότι είναι πια πολύ μακρινές, τις θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη.
Στην εικόνα, εταζέρες, τραπεζάκια και διάφορες άλλες κατασκευές των μαθητών της εποχής, σε μια απ' τις εκθέσεις
χειροτεχνίας , που γινόταν κάθε χρόνο στο τέλος της σχολικής περιόδου.
Οι φωτογραφίες αυτών των αναρτήσεων, αφιερώνονται επίσης και στους ήρωες φωτογράφους εκείνης της εποχής.
Διδυμότειχο, περίπου στα 1948 (ΤΈΛΟΣ ΑΦΙΕΡΏΜΑΤΟΣ).

Σε πλήρη προβολή θα φανεί καλλίτερα.
____________________

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Προβολές: 43

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: ΡΕΤΡΟ

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ στις 23 Ιούνιος 2017 στις 16:11: Σας ευχαριστώ πολύ!

Σχόλιο από τον/την Κοσμάς Καραχλές στις 23 Ιούνιος 2017 στις 11:51: Πολύ ωραίες οι μνήμες σου Γιώργο

Σχόλιο από τον/την Χρήστος Βεκρής στις 23 Ιούνιος 2017 στις 1:13: Ωραιότατες όλες οι αναρτήσεις του αφιερώματος!

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 23 Ιούνιος 2017 στις 0:39: Και δεν φτάνει που η έκθεση γινόταν με έργα μαθητών , διαλέγανε και τα πιο σύνθετα και δύσκολα θέματα να κατασκευάσουν!

Υπέροχη φωτογραφία και αναπόληση στις παλιές καλές μαθητικές δραστηριότητες, Γιώργο!!!

Σχόλιο από τον/την Ευδοξία Αραμπατζή στις 22 Ιούνιος 2017 στις 23:41: Ξυλογλυπτική, ε Γιώργο; Τι όμορφη δουλειά, σαν δαντέλες είναι. Θυμάμαι τον παππού μου που φιλοτεχνούσε τα κλουβιά για τα καναρίνια του.

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 22 Ιούνιος 2017 στις 23:07: Μα αυτό είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Τέτοια κομψοτεχνήματα φιλοτεχνούσαν μαθητές Δημοτικού; Σπουδαία -με όλη τη σημασία της λέξης: σπουδή, σπουδάζω κ.λπ- και αυτή η ανάρτηση, Γιώργο, όπως και όλο το αφιέρωμα!

Εμάς τους δασκάλους μάς άγγιξε σε βαθμό βαθιάς συγκίνησης!