Φτερωτα Ονειρα...

Φτερωτά Ονειρα….

Πάνω στη στέρφα γης, με το πρώτο της αυγής το φώς ,
γοργόφτερα πουλιά διαβαίνουν.
Που θα ΄ναι αύριο τάχα ?
Του πεταρίσματος τους τον αχό ακλουθώντας
αρχαίοι παιάνες απ τη ομίχλη αναβλύζουν:

-Έλα και μαζί μας πέτα .Άσε τον άνεμο μακριά να σε πάρει
Μακριά πολύ μακριά από το μέρος αυτό το άνυδρο.
Έλα και πέτα όσο πιο ψηλά μπορείς,,
Άς κυνηγήσουμε τους ουρανούς ,πετώντας και χορεύοντας

Χάδι της ομίχλης ολομέταξο θωπεύει το πρόσωπό μου
Μακριά και όλο μακρύτερα την Ιθάκη μου θα ψάξω.
Τα μάτια κλείνω και φτέρωμα πουλιού φυτρώνει στο σώμα μου
Τον άνεμο νοιώθω και τα φτερά μου ανοίγω.
Πετάωωωωω…..!

-Έλα και μαζί μας ,πέτα .Άσε τον άνεμο μακριά να σε πάρει
Μακριά πολύ μακριά από το μέρος αυτό το άνυδρο.
Έλα και πέτα όσο πιο ψηλά μπορείς,,
Άς κυνηγήσουμε τους ουρανούς, πετώντας και χορεύοντας

Τον μέσα σου Ουρανό πώς να γνωρίσω
Το μέσα τον Ήλιο πώς τάχα να δώ?
Καθώς πετάμε χορεύοντας πάνω στον άστρων τις τροχιές....

Παν. Καλ.